Dag 43

De maanden leveren veel schade op. Vanwege de overmatige trektochten sneuvelde de zool van de wandelschoen van mijn vriendin. Gisteren kwam ze thuis van ‘Voet en Goed’, ook voor wandelschoenen. Op tafel zette ze een nieuw paar. Enkelhoog, blue-suède bekleding, dikke zolen. Schitterende kistjes, als je van wandelschoenen houdt.
“Wat vind je ervan?”, vroeg ze.
“Nou, coole stappers.” In een lange relatie koppel je naadloos de juiste woorden aan de gelegenheid. Bovendien is het háár hobby. Ze is er goed in ook. Het is niet iedereen gegeven, door de vrije natuur stappen en negeren dat konijnen bij de aanblik van de glimmend blauwe kisten schichtig terugschieten in hun hol. Buizerds die bij deze kleurkeuze het jachtseizoen laten voor wat het is. Koeien die uit protest de andere kant op herkauwen en dan toch zuchtend thuiskomen: “Lekker tochtje!”
Mijn vriendin kan dat.
Ik snap het ook, de liefde voor een nieuw setje schoenen. Mijn nieuwe voetbalkicksen zette ik vroeger op mijn nachtkastje voor ik ging slapen. Nog even ruiken.
Na het avondeten stond mijn vriendin met haar flitsende wandelschoenen voor me. Gretig. Het leek nog het meest op Jaap van Dissel met nieuwe RIVM-verordeningen.
“Vanavond een extra groot rondje?”
Zonder woorden trok ik mijn schoenen aan. In een lange relatie herken je de momenten dat je beter zwijgend kunt gehoorzamen.