Vóór corona boekten we een vakantie naar een Grieks eiland. Afgelopen donderdag zouden we vertrekken naar Kreta. De Samaria-kloof, een bezoek aan Knossos, een hotel met een groot zwembad. All inclusive.
Om mediterrane sferen in huis te halen, besloten we de overkapping in de achtertuin dan maar om te toveren tot een zomerhangplek. Gisteren verfden we met zijn vieren de muren Middellands-Zee-achtig wit.
“Wat zou je nu in Kreta doen?” vroeg mijn vriendin, met de kwast in haar hand.
“In het zwembad!”, riepen de jongens.
Míj́n ritme in Kreta? Opstaan, een kaascroissant bij het buffet, even douchen, koffie met een puddingbroodje, krantje kopen, spinaziesmoothie, duik in het zwembad, twee eieren met spek, boek lezen, kipkluifjes, naar het marktje in het dorp, fruitcocktail. Daarna zou ik samen met de uitgeslapen jongens en hun moeder gaan ontbijten.
Het verven legt genadeloos de karakters van de jongens bloot: Jongste heeft het technische inzicht van zijn moeder. Hij gebruikt slimmigheidjes en zet door. Oudste zou de tuinmuren achteloos kunnen voorzien van weelderige zonnebloemen a la Van Gogh, maar zijn doe-het-zelf-talent heeft ie van mij: zijn blauwe trui is in no time een Bladella-shirt.
“Kijk, dan komt hier een bank, daar een hangstoel, een teeveetje in die hoek,” zegt mijn vriendin als de klus gefikst is.
“En daar de buitenkeuken.”
Mooi. Onze hangplek wordt all inclusive.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten