zondag 30 december 2012

Oliebollen

Voor de oliebollenkraam wachtte een lange rij. De laatste dagen van het jaar maakten hongerig. Voor me stonden twee mannen. Ze spraken met een Limburgs accent en namen, bij gebrek aan actuele wedstrijden, het voetbaljaar 2012 door.
"Dat EK kón ook helemaal niks worden, die gasten waren niet fit," zei de dikke. In mijn gedachten zag ik hem staan, elke twee weken aan de lange zijde in De Koel of achter het doel in De Baandert. Zijn hangsnor verwachtte weinig hoop.
"De bondscoach had met Huntelaar moeten spelen. Van Persie bakte er niets van," zei zijn buurman, een lange vent met een alpinopet.
"Nee, Van Marwijk kreeg er koppijn van. Daar in Oekraïne werd zijn haar nog een tintje grijzer." De dikke zei het met grote stelligheid. Een paar seconden bleef het stil. In de kraam siste het vet onder een nieuwe lading oliebollendeeg.
"Net zoals dat boek van Jannie," zei de alpinopet, "Vijftig tinten grijs."
De dikke keek met grote ogen opzij. "Leest Jannie?"
Op het gezicht van de alpinopet kwam een ondeugende grijns. "Ja, sinds kort. Ze kruipt met die pil lekker tegen me aan als ik voetbal kijk. Gezellig, man!"
De dikke had het door. "Naar Feyenoord zeker," wilde hij weten. Langzaam schoven we op naar de kraam. De alpinopet keek verrast. "Ja, die Pellé vindt ze wel een leuke speler, hoezo?"
Mijn oren begonnen te gloeien, en niet van de kou. Ik besloot dat het nog lang mocht duren, het wachten op de oliebollen.