Schwalbe

Luis Suarez is hot in Engeland. In de spits bij Liverpool schittert hij méér dan een huispak van Roy Donders. Zijn ster straalt ver: ook jongste raakte in de ban van zijn streken. 
"Ik sta voor Liverpool, voor wie sta jij?" vroeg hij, toen Match of the Day de samenvatting van Liverpool tegen Manchester City startte. Samen zagen we hem rennen en vliegen, Luis Suarez. 
"Vind je hem ook goed?", vroeg jongste toen de Uruguayaan close in beeld kwam. Ik zag de tandjes, het neusje, de schattige oogjes. Suarez keek me aan als een onschuldig konijn in de duinen bij Serooskerke. Zo speelt Luis ook zijn wedstrijden, als een duinkonijn: hij komt gezellig met zijn vachtje tegen je aan schuren, maar één verkeerde beweging en hij zet zijn kaken in je nek.
"Nou, hij werkt hard voor zijn team," antwoordde ik laf. In netelige situaties word ik vaker een CDA-voorzitter in verkiezingstijd.
Die middag daagde jongste me uit voor een partijtje. Hij was natuurlijk Suarez. Met de bal aan de voet kwam hij op me af. Het zag er schattig uit, maar ik besloot  niet in zijn trucjes te trappen. In een vloeiende beweging schoot jongste langs me heen. Hij kon zo scoren, maar ineens lag ie op de grond. Ik stond ernaast als een onschuldige voorstopper.
"Dat is een pingel!" riep oudste die net van zijn tennisles terugkeerde. Ik voelde het meteen, hier werd een duivels verbond gesloten. Ik was kansloos. Gretig schoot jongste de penalty binnen. Hij juichte schaamteloos en keek me met venijn aan. Het voelde als een pijnlijke beet in de nek. Vals duinkonijn.