Eén van de geneugten van het weekend, de zaterdagkrant. Ik kijk op van het sportkatern als jongste luidruchtig met zijn leukste Sinterklaascadeau speelt: FIFA 13.
"Mooie pass!"
Op het televisiescherm zie ik spelers in een rood shirt elkaar de bal toespelen. Telkens is kort de naam in beeld van degene die de bal beroert. Ferdinand - Vidic - Giggs. Ik kijk verbaasd naar jongste als een poppetje in een geelblauw shirt de bal afpakt en de naam Abrahams oplicht.
"Abrahams? Wie is dat?" vraag ik. Jongste kijkt opzij alsof ik zojuist heb gevraagd of Van Persie een wasmiddel is.
"Dat ben ik. Dat zie je toch!" Op televisie zie ik Abrahams het centrum van Manchester United uitspelen en uitgekookt scoren met een stift.
"Hoe doe je dat?" vraag ik hem.
"Zo'n stiffie? Dat heb ik je toch al uitgelegd," zegt jongste licht geïrriteerd. Onwetende vaders zijn lastig in duel met Rio Ferdinand.
"Nee, dat spel," ik wijs naar het beeldscherm, "hoe kom jij in dat spel terecht?" Jongste zet de wedstrijd op pauze en start het instellingenpaneel van het computerspel. Ineens zie ik hem vol in beeld onder het clublogo van Crystal Palace: Abrahams, aanvaller, staat er onder zijn profiel. Met een paar duimbewegingen verandert ie zijn haar van roodblond naar ravenzwart. Met het indrukken van een paar knoppen breng je tegenwoordig je ultieme fantasie in beeld.
Ik denk terug aan vroeger. Dat was bloed, zweet en tranen op het schoolplein. Een diepe schaafwond na een sliding, maar jezelf wijsmaken dat je Neeskens was.
Op het beeldscherm hervat jongste de wedstrijd. Abrahams dolt opnieuw de verdediging van de Engelse kampioen en schiet de bal langs De Gea in het kruis. Hij bevalt me wel, die spits van Crystal Palace.
"Waarom zo'n klein clubje en niet Bayern of Barca?" vraag ik nog.
"Je moet het rustig opbouwen," zegt jongste stoïcijns.
Er zit nog een goeie kop op ook.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten