maandag 13 januari 2014

Peper en zout

Zondagochtend. Met jongste hang ik onderuit op de bank, de voeten relaxed op tafel. We kijken na een samenvatting op de BBC, naar een kort vraaggesprekje met de Tsjechische doelman van Chelsea. De keeper staat erbij als het hoofd buitenbeits van een doe-het-zelfzaak in een kleine provinciestad, op zijn hoofd ligt een dood marmotje.
"Wie is dat?" vraagt jongste. Zonder helm herkent hij de keeper niet.
"Petr Cech," zeg ik.
Jongste reageert verbaasd. Petr Cech staat bij hem in hetzelfde hoekje als onze pizzakoerier, die houdt ook altijd zijn helm op. Even is ie uit het lood. Hoe kan het dat de doelman, die net op grootse wijze voor Chelsea  ballen uit de doelmond tikte, nu in beeld staat als een doodgraver met het kapsel van Buddy Holly?
De wereld van jongste is overzichtelijk. Op maandag begint school, op woensdag valt de Donald Duck op de mat, op vrijdag eten we pizza en in het weekend is Petr Cech een keeper met een helm. 
"Hij ziet er zo gek uit," zegt jongste onthutst.
Het is ook vreemd. Johan Derksen zonder snor, Sesamstraat zonder meneer Aart, een allround-toernooi zonder Claudia  Pechstein; je raakt ervan in de war. Sommige zaken horen bij elkaar als een peper-en-zoutstel, maar de situatie wordt gered door zijn moeder. Op het moment dat de BBC een nieuwe samenvatting start, komt ze met een ochtendhumeur de trap af.
"Voeten van tafel!" zegt ze streng. Een bevel dat vaker klinkt.
Jongste voldoet opgelucht aan de opdracht. Sommige zaken blijven gelukkig altijd bij het oude.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten