vrijdag 17 januari 2014

Het zwarte gat

Op YouTube viel ik in een filmpje waarin de Gouden Bal wordt uitgereikt aan de wereldvoetballer van het jaar. Het is een prachtfilmpje. De schoonheid zit hem niet in Franck Ribéry, die als genomineerde close in beeld wordt gebracht en verbaasd om zich heen kijkt als ware hij René van der Gijp op het Boekenbal. Het mooie zit hem ook niet in Cristiano Ronaldo die, eenmaal op het podium, Sepp Blatter terugbrengt tot wat ie in wezen is: een boekhouder met burn-outverschijnselen. Het zit hem ook niet in de Oscar-tranen tijdens het dankwoord.
Nee, het absolute hoogtepunt van het filmpje zit in de laatste seconden waarin alle aanwezigen in de zaal zich weer richten op de presentator van de voorstelling: Ruud Gullit. 
De oud-voetballer is dáár, op een verhoging met een microfoon voor zijn kortgeknipte snufferd, volledig op zijn plaats. Gullit komt thuis. Met een zeer vrolijk gezicht bedankt hij de mensen voor hun aandacht. 
In die pretoogjes gloort een nieuwe toekomst.
Ik voorzie vele mogelijkheden. Ruud Gullit als opvolger van Lucille Werner bij Lingo. Ruud Gullit die lenig Ter land, ter zee en in de lucht aan elkaar praat en het absolute hoogtepunt: Ruud Gullit als presentator van John de Mols nieuwste kijkcijferkanon: Sterren bakken cupcakes met sterren.
"Hoe kwam je op dat idee, Gordon, zo'n cakeje met de voorhuid van Geer?"
De diepe leegte na het afsluiten van Gullits voetbalcarrière wordt afgesloten. Eindelijk, na alle mislukte trainersavonturen en het lome slenteren met Estelle door de PC Hooftstraat heeft ie zijn plekje gevonden. 
Ruud Gullit is weer te benijden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten