We komen er graag, bij Ikea. Een groot deel van onze inboedel is van Zweeds design. Deze keer komen we thuis met de plafondlamp Svørre, het bijzettafeltje Harkö, een diepvrieszak gehaktballetjes en een speledingetje voor de jongens. Terwijl mijn vriendin en ik met volle concentratie de lamp installeren, richten de jongens zich op Bjärre, de meegebrachte pluchen voetbal.
Oudste zet de bal voor. Jongste raakt hem achter zijn standbeen. Het hakballetje van Graziano Pellè krijgt in onze huiskamer navolging voor boekenkast Billy.
"Doelpunt," gilt jongste. Zijn huzarenstukje duwt Joe Speedboot en het halve oeuvre van Wolkers van de plank. Daar blijft het niet bij. Het kost twee geknakte kaarsen, een gebroken fotolijstje, een vloek en een zucht, maar na een half uurtje hangt de nieuwe lamp boven de eettafel. Van een afstandje bekijkt mijn vriendin het nieuwe decor.
"Ja, zo is het goed," zegt ze voldaan.
De oude lamp is bedankt. Met een fraai boogje gooit mijn vriendin hem in de kliko. Toch zeker jaren hing ie boven de braadpan en werd het avondeten in een aangenaam licht gezet, maar hij is al vergeten voordat de vuilnisman hem meeneemt.
"Welke naam had ie eigenlijk?" vraagt mijn vriendin.
Ik kijk haar vragend aan.
"Welke Ikea-naam had ie?" zegt ze.
"Ik denk de Toivonen," antwoord ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten