Megatransfer

Het transferwindow van januari, dat wordt genieten. Hilarisch amateurtoneel met technisch managers en spelersmakelaars als B-acteurs op een houten vlonder in het dorpshuis. Na de pauze houdt het publiek de adem in; de komst van de nieuwe vedette lijkt af te ketsen op de afkoopsom en de auto van de club. Wedden dat het 31 januari  alsnog rond komt, kort voor middernacht? 
Jongste doet er niet zo moeilijk over.
"Ik speel nu bij Manchester United!" roept hij, met de afstandsbediening van de Wii in zijn hand. Abrahams speelde enkele weken geleden nog in de spits bij Cristal Palace, een klein clubje in de marge van de Premier League. Moest ie in duel met voorstoppers als John Terry, Skrtel en Vincent Kompany. 
Op zijn FIFA 13 start hij de wedstrijd Manchester United tegen Southampton. Ik zie Abrahams tussen alle mancunians het veld op lopen. In tegenstelling tot Christian Eriksen en Bony kent hij weinig aanpassingsproblemen. Moeiteloos draait de nieuwe spits mee in het combinatiespel van Nani en Wayne Rooney.
"Wat was eigenlijk de transfersom?" vraag ik.
"Wat bedoel je?"
"Hoeveel miljoen heeft Manchester United voor je betaald?"
"Niks," zegt jongste, terwijl ie op het beeldscherm handig een pass van Ryan Giggs controleert, "ik heb moeten betalen om bij Manchester te mogen."
Met verbazing kijk ik naar de tv. Abrahams, de nieuwe spits van Manchester United die Van Persie op de bank houdt en nu de openingstreffer scoort tegen Southampton, draait de zaken om.
Ik ben geraakt. Op Old Trafford, de wereld van miljoenensalarissen, dure Ferrari's en klatergoud, betaalt een speler gewoon contributie.
Ik zie hem glimlachen op zijn driezitter in Helmond, Berry van Aerle.