zaterdag 11 januari 2014

Overwinteren

Ed de Goey is mijn steun en toeverlaat. In tijden van verwarring en diepe crisis beeld ik me in hoe hij in een Waalwijkse tussenwoning in zijn favoriete stoel zit. Geen fauteuil, Ed zit niet in meubels die hij niet kan spellen. Een kopje koffie in de hand, in de andere een lekkere kletskop die in zijn snorharen kruimelt. Als de nood echt hoog is, denk ik er ook de bliepjes van Lingo bij en dat vertrouwde geluid van het graaien in de ballenbak. Dan kan ik er weer een tijdje tegen.
Bij het zappen zag ik hem ineens weer. Ik bleef bij het beeld hangen, als een schipper die zijn boot in veilige haven brengt. Daar stond ie, op een prachtig groen trainingsveld ergens in Dubai Dibbie, of hoe die overwinterplekken voor eredivisieclubs ook mogen heten. In tijden waarin ik op zondagavond zeven uur teruggeworpen wordt tot het schansspringen in Oberstdorf en de rondjes van Sjinkie Knegt richting Sotsji, is het beeld van Ed de Goey op een grasveld in het Midden-Oosten meer dan een reddingsboei. De keeperstrainer nam met boogballetjes de doelman van RKC onder vuur. In mijn herinnering droeg hij een felgekleurde bermuda met een patroon van banaantjes en riep hij korte kreten: "Hop, hop, hop!" Meer heb ik in zo'n winterstop niet nodig.
Ter geruststelling fantaseerde ik over De Goey na de middagtraining. Met frisgewassen haren buigt ie zich op het zonnige balkon van zijn hotelkamer over een sudoku, vier sterren. Ik bedacht er ook nog een tafeltje bij, met meegebrachte Nobo-spritzen.
Over een week begint het weer, Twente tegen Heracles. Met Ed aan mijn zijde red ik het wel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten