Florian Sprautz, in de buitenwijk van de Duitse provinciestad een bekend gezicht. Normaal postuur, licht kalend, driedagenbaard. De mensen zien hem druk sjouwen in zijn jeanswinkel met spijkerbroeken en stoere topjes. Altijd in de weer met paspoppen en nieuwe verkoophoekjes in zijn winkel voor vrijetijdskleding, nur für Männer.
Florian zou zo maar de nieuwe liefde kunnen zijn van Thomas Hitzlsperger, de profvoetballer die stoer voor Bayern München, VFB Stuttgart, Aston Villa en Everton speelde en gisteren bekend maakte dat hij homoseksueel is. Een dapper besluit, Hitzlsperger had ook in alle anonimiteit voor zichzelf kunnen kiezen. Zijn statement vormt een prachtige springplank voor andere voetballers die met hun seksuele identiteit worstelen en volgens Gijp overwegen of ze niet beter in een kapperszaak kunnen gaan werken.
Hoe zou dat gegaan zijn, zo'n gesprek bij de Hitzlspergertjes thuis?
"Florian, we moeten eerlijk zijn. Ik treed ermee naar buiten."
"Aber Thomas, niet iedereen zal het begrijpen."
"Dat weet ik, maar kan ik op je rekenen?"
"Selbstverständlich, ik sta achter je."
Thomas Hitzlsperger heeft zijn voetballoopbaan enkele maanden geleden beëindigd, maar graag had ik gezien dat ie met zijn voetbaltas in het stadion arriveert en met zijn Florian bij de spelersvrouwen aanschuift. Die schijnwereld vol Gucci-tasjes, siliconentieten, vals Sylvie Meis-geloens en sieraden waar de hele bevolking van Ethiopië een jaar van zou kunnen eten; ook in dat hoenderhok mag gerust een knuppel.
Maar de eerlijkheid van Hitzlsperger, voorlopig is het al mooi genoeg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten