Graag had ik het hier gehad over de stille landing van Oranje op Schiphol, het moeizame contact van de spelers met de pers (Kees Jansma, waar was je?) of de verborgen boodschap die achter de hand van Mark van Bommel verzonden werd. Maar dat doe ik niet. Ik moet voorzichtig zijn. Er wordt over mijn schouder meegekeken.
Na afloop van het duel Rusland-Griekenland schreef ik het stuk 'Dostojevski'. Ik bespotte daarin commentator Philip Kooke, omdat hij erg opzichtig meldde dat Arshavin gezien was met een dik boek. Alsof voetballers nooit lezen. Hierop ontving ik een mail: van Philip Kooke himself.
Commentaar geven bij een voetbalwedstrijd is een ingewikkeld vak. Je moet de juiste doelpuntenmakers noemen, op de hoogte zijn van tactiek, clichés vermijden en op het juiste moment scoren met een rake volzin. 'Zijn we er toch nog ingetuind', is de nalatenschap van Herman Kuiphof aan de mensheid, de oude dag van Theo Reitsma is verzekerd door de oneliner 'Dit is een goed stel, hoor!'. Daar steekt 'Arshavin leest een dik boek' een beetje schril bij af.
Maar de mail van Kooke had een andere inhoud: hij 'deed' die bewuste avond niet Rusland-Griekenland, maar Polen-Tsjechië.
Daar heeft hij een punt.
Mijn excuses zijn aangeboden en de persoonsverwisseling is gemeld bij al mijn lezers. Beiden reageerden luchtig op mijn flater. Toch vrees ik een berisping of nog erger: een vernederende gang naar de Rijdende Rechter. In de wachtkamer bij meester Frank Visser tussen een overhellende tuinafscheiding en een te hoge conifeer bij de buren; het is het lot van de falende voetbalcolumnist.
Wie André Arshavin dan wel verbond aan een Russische klassieker? Evert ten Napel.
"Die dekselse Arshavin met een dik boek! Goeiedag zeg!"
Vanavond wacht ik op de verbolgen mail van Evert. Samen schrappen we dan één van de bekendste zinnen uit de Nederlandse voetbalgeschiedenis.
Na het EK van 2012 is het Volksparkstadion namelijk niet meer van ons.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten