Het gebeurt al bij de eerste tonen. Het tintelt als een deuntje uit een ver verleden door zijn hoofd. Gianluigi Buffon hoeft zijn ogen maar te sluiten en hij zit weer op een tak van één van de olijfbomen in de achtertuin van buurman Antonio. Een zachte bries blaast door zijn haren, de ruwe bast maakt lichte striemen in zijn rug. In de verte kondigt de kerktoren de ochtendmis aan, maar in de schoot van Gianluigi brandt de gedroogde ham die hij net uit het kelderkamertje van oma Sophia pikte.
Op het landweggetje passeert een vriendje.
"Hé Christian," roept de kleine Buffon vanaf zijn hoge positie, "ga je mee voetballen?"
"Nee, ik moet naar de mis, straks misschien."
"Maar ik heb een ham meegenomen, van oma Sophia."
"Een ham? Van oma Sophia? Ik kom eraan!"
Buffon schreeuwt de laatste uithalen van het volkslied mee. De zoete smaak van het vlees danst door zijn mond. Als hij zijn ogen opent, ziet hij het shirt van Italië, blauw als de Middellandse Zee waar hij met Christian in zwom.
Als later Mario Balotelli de Duitse keeper verrast met een rake kopbal en de bal hoog in het doel jaagt, klinken de torenklokken van Carrara luidt door het Toscaanse land. In een olijfboom gilt een kleine jongen het uit van vreugde. Hij is gelukkig. Buurman Antonio, zijn vriendje Christian, oma Sophia, zij allen juichen met hem mee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten