Op de middag voor de wedstrijd kreeg de selectie vrij. Frank, Hennie en Dennis gingen de stad in. De mannen bezochten een klein restaurantje achter de Gottliebkirche. Het was gezellig, in Gästehaus Heinrich Holzner. Alles ademde er naar Oostenrijk. De koebellen aan de muur, Mozart op de achtergrond en de schnitzels, die als gepaneerde ossentongen op het bord lagen. Buiten lag het centrum er verlaten bij. Werkelijk niets wees erop dat dit een stad was met een uitgebalanceerd voetbalteam.
Een week geleden leek het nog een formaliteit, de uitwedstrijd tegen Red Bull. Wie kon bevroeden dat Salzburg in de Amsterdam over Ajax heen zou walsen als een concert van André Rieu? De violen klonken nog dagen snerpend na in de Arena.
Vrolijk meldde Heinrich zich aan het tafeltje om af te ruimen. Op het bord van Frank lang nog een halve schnitzel. "Hat es Ihnen geschmeckt?" vroeg Heinrich op Heidi-uit-de-bergen-toon.
Frank trok als Hannibal, met een kudde olifanten, over de Alpen. "Nein, der Schnitzel hat mir sehr entaüscht. Das war kein Wiener," antwoordde hij met hangende wenkbrauwen. Heinrich was even uit het gelid. Hij keek Frank aan met de blik van Lerin Duarte die links en rechts gepasseerd wordt. Maar nergens is de mens veerkrachtiger als in Salzburg. Terwijl Heinrich de borden op elkaar stapelde, verstuurde hij een vlijmscherpe counter:
"Ajax auch, letzte Woche. Das war kein Fussbal," zei hij, niet zonder venijn. Opnieuw vloog er een bal vanaf de middellijn over Jasper Cillessen. Ajax stond opnieuw op achterstand, nog voordat de wedstrijd begonnen was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten