Advies

Een goed bakje koffie, daar komt veel bij kijken. Dat gaat veel verder dan een mooie brunette met een Nespresso die over een dakterras schreeuwt: 
"George Clooney is inside!"
Je moet het kunnen; een kopje koffie aan je lippen zetten, in de verte staren en dan de juiste woorden zeggen. Guus Hiddink kan het, koffie drinken. Hij gooit hele levenslessen eruit, nog vóór hij het kopje terug op tafel zet:
"Die Hiljemark, lijkt die niet te veel op Nils Holgerson?"
Ik had het graag gezien, de aankomst van Hiddink op de Herdgang deze week. Zuchtend zet hij zijn krukken tegen het bureautje van de trainer.
De doodsbange blik van Phillip Cocu. Hij weet dat het er nu op aankomt. De trainer tegenover hem kent de wereld. Hij weet zo de aroma's van Koreaanse, Russische en Australische koffiekoppen te benoemen. Alle  barista's in Madrid kent hij persoonlijk. De trainer van PSV is niet zo van de koffie. Vanuit zijn ooghoek loert Cocu naar zijn eigen koffiemachine; een oud senseo-apparaat. Voor het praatje met Faber en Mart van den Heuvel op maandagochtend is het goed genoeg, maar dit is duidelijk andere koek.
Met onvaste hand zet hij een dampend kopje voor Hiddink. Door het schuimkraagje lijkt het nog wat. Als een kind uit de klas dat wacht op het oordeel van de meester, gaat Cocu zitten. Nu kan er alles komen. Een aai voor Maher? Hoge ballen op Ruiz? Iets met Zoet?
In alle rust nipt Guus Hiddink van zijn koffie. Terwijl het warm door zijn mond kolkt, staart ie over de schouder van Cocu naar het prikbord. Looplijnen van Locadia, hoekschoppen van Depay.
Dan het advies waar Cocu naar hunkert, de woorden die PSV op de rails zetten, het oordeel dat alles verandert:
"Dit is een slappe bak, Phillip."