Knotje

Ik mag er graag komen, bij de kapper. Geen groter genot genot dan het knippen van de haren. Heerlijk gefriemel aan je hoofd met schaartjes en een kammetje en zo.
In 'De Vlaamsche Krul', de kapsalon van Ivo met zijn bedrijvige handjes, wachtte ik geduldig op mijn beurt toen er een man binnenstapte. Een stoere kerel, met een aparte haardracht; eigenlijk precies zoals René van Rijswijk vroeger. Van Rijswijk was een buitenspeler die op zaterdagavond de back probeerde te passeren met een paardenstaart op zijn rug. Daarna reed hij stijlvol door de binnenstad van Leeuwarden of Nijmegen. Nonchalant met een arm op het portier van zijn Ford Mustang. 
Nu had hij haast, Van Rijswijk. Hij vroeg of ie vóór mocht. Ik vond het geen probleem.
"Hoe wilt u het?" vroeg Ivo op bekende toon. In zijn rechterhand maakte zijn schaar al knipbewegingen.
Van Rijswijk trok zijn staart los en gooide het als de bassist van Metallica wild door de lucht.
"Net als Zlatan," zei hij toen, "in een knotje."
Ivo gaf geen krimp. Bebop, een permanentje of een knot, het is hem om het even. Met de routine van een oude horlogemaker stortte hij zich op deze Friese staartklok. Een paar minuten later zaten alle uiteinden strakgetrokken in een knot op zijn kruin. Van Rijswijk bekeek zijn Zlatan-kapsel van alle kanten in de spiegel.
"Mooi! Lekker achter de meiden aan, vanavond."
Nadat hij afrekende, keken we hem na, Ivo en ik. Daar liep ie, de stoere vent met een hoofd als een ongehuwde bijstandsmoeder met een tekort aan krulspelden.
Je hoefde er geen helderziende voor te zijn: die ging, net als René van Rijswijk vroeger, vanavond weinig scoren.