Verstoppen

Na verlies duurt de rit altijd langer. Het is middernacht als de koplampen de eerste huizen van Eindhoven oplichten. Toch is het onrustig in de bus. Advocaat kijkt over zijn schouder.
Waterman houdt zijn voeten in de lucht. "Kijk Timothy, nieuwe schoenen. Zalando. Van schildpaddenhuid." Derijck schiet meteen in de verdediging. "Schildpaddenhuid? Wat wil je daarmee zeggen? Hoezo schildpaddenhuid?"
In het gangpad rapt Depay met zonnebril en een grote koptelefoon (Yo, cop, brother, kill, bitch, mother), maar struikelt over het uitgestoken been van Marcelo. Lens giert het uit. 
"Je kunt het dus wel, Marcelo. Je kunt het dus wel!" 
Toivonen haalt meteen het optimale uit de situatie. Venijnig drukt ie zijn hak op de hand van Depay en richt zich op zijn buurman. "Zo doe je dat, Orlando." Engelaar geeft de Zweed een zwarte stift en ontbloot zijn rug. "Schrijf het er even bij, Ola. Altijd handig."
Op de achterste rij zit Strootman. Hij oefent boze gezichten. Na twee uur oefenen tikken zijn wenkbrauwen zijn bovenlip aan. Naast hem zit Van Bommel, grauw en ineengedoken als een ziek hertje. "Ik krijg ineens weer een raar gevoel," mompelt ie, maar de aanvoerder wordt overstemd door een gil van Mertens.
"We zijn er bijna! Snel wegduiken!"
Alle spelers duiken onder het raam. Mertens zelf kan blijven staan. Als de bus op het parkeerterrein naast het Philips-stadion tot stilstand komt, springen ze juichend omhoog en stormen de bus uit. Jetro Willems rent als eerste in de armen van zijn moeder. Ze knuffelt haar zoon en pakt iets uit haar tas. Het is een roze koek.