Etenstijd

Jongste schaaft al dagen aan zijn dropkick. Keer op keer probeert ie de opgegooide bal op het juiste moment te raken. De kracht van Studio Sport is oneindig; één uitzending en jonge voetballers zijn weer uren zoet.
"Kijk papa, zo trapte die keeper de bal uit!"
Daarnaast is ie in de ban van de kontstop, een trucje waarbij je de bal met je billen stil legt. Hij heeft het op het veldje gezien, maar de timing zet hem voor veel problemen. Jongste draait te vroeg zijn billen boven de bal, zodat ie van zijn heup afstuit, of te láát, waardoor zijn elleboog of zijn maag de bal opvangt. 
"Ik zal het nog een keer voordoen. Kijk zo."
Behendig gooi ik de bal enkele meters omhoog en laat hem, direct na de bonk, tegen mijn bilnaad ketsen. De bal ligt meteen dood op de grond. Ik zie de verwondering in de ogen van jongste: het vaderschap is soms verbazend  makkelijk.
Geïnspireerd probeert jongste het nog een keer, maar hij timet opnieuw verkeerd. De bal stuitert pijnlijk tegen zijn neus. Met betraande ogen gooit hij het daarom over een andere boeg.
"Kom papa, we gaan Wie-scoort-is-kiep doen."
Hij begint op doel. Net op het moment dat ik aan wil leggen voor een hard schot, klinkt er een bekende lokroep: "Het eten is klaar!" Jongste draait zich van mijn pegel af en zwaait naar zijn moeder. Een flits ben ik bang voor ongelukken, maar zijn achterwerk neutraliseert het gevaar. Met een plof valt mijn schot stil voor de doellijn. Zij aan zij rennen we naar de dis. Nog even kijkt ie naar me op.
"Mooie kontstop was dat, hè pap!"