Talentvol

Oudste is een bijzonder kind. Hij houdt van lezen, knutselen, tennissen, toneel, dansen, schrijven, verkleedpartijtjes, stoeien, knuffelen, hutten bouwen, computerspelletjes, zingen en gitaar spelen. Het lijkt erop dat alle creatieve talenten in de familie sinds de 18e eeuw zijn opgespaard om bij oudste tot volle bloei te komen. Voetbal neemt in zijn prioriteitenlijstje dezelfde plaats in als een mandarijntje op een volle fruitschaal. In een door de Champions League en Fox Sports gedomineerd huishouden leidt dat tot bijzondere momenten.
Als we op de bank naar een uitzending van Match of the Day kijken en er wordt een vraag gesteld over de doelpuntenmaker, kan het antwoord zo maar uit de knutselhoek komen, waar oudste met de tong uit zijn mond bezig is boven een nieuwe kijkdoos.
"Ryan Giggs, die is al veertig jaar," zegt ie dan zonder op te kijken.
Tussen al zijn creatieve activiteiten stort hij zich ook met regelmaat in de  voetbalpartijtjes van zijn broer en andere buurtkinderen. Ze lachen schamper als ie makkelijk uitgespeeld wordt, over de middenlijn struikelt of een radslag maakt op het moment dat de winnende goal dreigt. Dat zijn talenten overal bruisen, behalve in zijn voeten, voelen we ook in onze portemonnee.
Nadat bij wedstrijden op de inrit al twee regenpijpbeugels, een dakpan, een koffiemok en een jasbeschermer van de postbode sneuvelden, kwam daar deze week een nieuwe trofee bij. Een schot op doel leidde tot een deuk op de achterklep van de auto van de buurman.
"Ga je mee voetballen, papa?" vroeg oudste, toen alle verzekeringspapieren waren ingevuld.
"Eh..., tja,...., denk je dat..." hakkelde ik, maar hij bedoelde binnen, op de  bank, met de veilige Wii. Een potje Spurs tegen United.
Ik vond het een uitstekend idee.