Snotneus

Feyenoord arriveerde deze week in de noordelijke Kaukasus. Met nul uit drie  naar het Oostblok, met op de landingsbaan zwarte beren die aan een half verteerd konijn snuffelden; dramatischer kan een seizoen niet beginnen. In de Kuip droomden ze in de zomer van een trotse Engelse club of een reis naar Spanje, maar het werd een stad in Rusland die schuurt als nagels op een schoolbord.
Prachtige beelden, de selectie van Koeman op een vrije namiddag dolend door de binnenstad van Krasnodar. Schouder aan schouder slenteren over een groot plein. Hand in hand kameraden op z'n Russisch. Bij het metershoge standbeeld van een oude Tsaar stoot Erwin Mulder Mathijsen aan. "Is dat Poetin?" De doelman van Feyenoord lijkt meer op Ed de Goeij dan hem lief is.  
Of de jacht op souvenirs. Martins Indi in een oud winkeltje met een bontmuts voor de spiegel. Wesley Verhoek lacht luid. Of Jordy Clasie, die  twijfelt tussen een blikje kaviaar of een cd van het Tsjevalni-koor, maar zich uiteindelijk met een fles ouderwetse wodka bij de kassa meldt. Krepkaya, pure wodka van de oude communisten. Dat zal zijn vader leuk vinden, met van die Russische letters op het etiket. De winkelmevrouw, een babouschka met meer snorharen dan Clasie, is echter onverbiddelijk. Het stampvoeten van de kleine middenvelder maakt geen indruk op Svetlana. Met veel handgebaren en drie woorden Duits maakt ze het duidelijk: hier wordt geen sterke drank aan pubers verkocht.
En dat Ronald Koeman dan tegelijkertijd een persconferentie houdt in een veel te kleine ruimte onder de hoofdtribune. In een peloton microfoons verkondigt hij  zijn nieuwe waarheid:
"Ja, ook op het middenveld. Jordy Clasie bijvoorbeeld. Hij moet stappen zetten. Hij moet anders het duel ingaan. Mannelijker."