Op televisie hoorde ik een vreemde opsomming: "Saymak, Achenteh, Klich, ... Mokhtar." Het was een aanval over vier schijven van PEC Zwolle in de wedstrijd tegen Cambuur. Het was goed dat ik voetballers op een veld zag, voor hetzelfde geld denk je aan nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Beelden van muren vol kogelgaten. Woedende burgers verdringen zich voor de camera, met veel vuur spuwen ze hun woede mijn huiskamer in.
"...tot zover de onrust in Mokhtar. Terug naar jou in de studio, Philip."
Een tegenaanval van Cambuur leverde het volgende rijtje op: "Nienhuis, Van der Laan, Bakker, Oebele Schokker."
Oebele.
Dat dringt je terug naar de binnenlanden van Friesland. Tachtig stuks bontvee herkauwend in de wei. Met Fokke, Tjitske en Lieuwe slootje springen achter de boerderij van Steensma. In de namiddag met zweet op het voorhoofd thuis komen, waar een glas melk klaar staat. Verrukt vertellen over je avonturen en dan je melksnor schoon likken.
PEC won met 2-0 van Cambuur en werd daarmee de nieuwe koploper in de Eredivisie. Dat is hartstikke leuk, maar mijn oog bleef hangen bij de 68e minuut. Toen werd hij vervangen, Oebele. De camera ving hem op, hij liep recht mijn huiskamer in. Het zweet parelde op zijn voorhoofd, met een trainingsjack liep hij meteen door naar de kleedkamer.
Ik weet het bijna zeker: daar zat zijn moeder te wachten. Met een glas melk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten