woensdag 14 augustus 2013

De top van de piramide

We kunnen het inmiddels uittekenen. De voetballers die met een zonnebril op de neus hun bolides het parkeerterrein opsturen. Het uitstappen. Bert Maalderink die, onder de klep van de kofferbak, zich niet meer kan inhouden: "Hoe is het bevallen, de eerste weken bij Torpedo Tsjernobyl?"
Als voetballers vervolgens met een rolkarretje naar de hoofdingang van hotel Huis ter Duin wandelen, weet je genoeg: er komt weer een interland aan.
De angstige blik naar de draaideur als de laatste handtekening op de arm van de fan is gezet, daar mag ik graag naar kijken. Achter de draaideur wacht namelijk De Hand. De Hand van de bondscoach.
"Goedemiddag, Rafael! Ik vind het fijn dat je er bent! Maar wat is dat? Een blauw rolkarretje? Wat zeg je? Van Sabia? Wat hadden we afgesproken? Wat stond er in de regels? Inderdaad, een zwart rolkarretje! Wat ga jij nu doen? Inderdaad, naar de Blokker. En snel!"
Onze internationals telefoneren wekelijks met Louis van Gaal. Dat ie zo gezellig op die boot stond, over hun fysieke gesteldheid en of hun transfer naar Oezbekistan een Oranjeselectie niet in de weg staat. Natuurlijk, ze doen alles om een Sneijder-schrobbering te voorkomen. Maar na één gesprek in Huis ter Duin komt het aan op angermanagement. Het liefst proppen ze hem meteen in de meterkast, de bondscoach met zijn malle fratsen. 
Als voetballiefhebber zou ik graag zien dat Van der Vaart, Robben en Van Persie toegeven aan hun verontwaardiging. Dat ze hun boosheid de vrije loop laten. Ik hunker al maanden naar de volgende interlandbeelden: Hans Kraay jr. rent radeloos door de catacomben van het stadion, Kees Jansma veegt zich het zweet van het voorhoofd, in de studio zit Van Gangelen met zijn handen in het weelderige haar: de bondscoach is zoek. Als het Nederlands elftal met een lege dug-out aan de wedstrijd begint, worden in Noordwijk de suites van de internationals gepoetst. Pas op het moment dat de stofzuiger stopt, dringt het geluid tot het kamermeisje door; een zacht bonzen vanuit de bezemkast in een verre hoek van de gang. Dan het roodaangelopen hoofd als de sleutel is gevonden:
"Dit stond niet in het manifest! Nu moet ik weer reageren!"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten