Stugge noordenwind

In het land kent niemand haar. Tante Fokje. Haar hele leven woont ze in Friesland, in een klein nuchter kerkdorp. De mensen groeten er elkaar met een korte hoofdknik 's morgens. Frivoler wordt het niet, die dag. 
De dagen van tante Fokje zijn steeds hetzelfde. Bij de houtkachel kijkt ze uit over weilanden met weerbarstige knotwilgen. En ze breit. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat tikken haar breinaalden. Friezen halen de neus op voor de lifjes en lafjes van Victor en Rolf, ze willen tante Fokje. De wintertrui van postbode Tjerk in een rechtse draaisteek: tante Fokje. De wanten van boer Boersma met Noorse sluitknoop of de witte trouwjurk van de molenaarsdochter in Schots schapenwol; het komt allemaal uit Fokjes verrimpelde handen.
Het ritmisch getik van haar naalden wordt alleen onderbroken als AZ voetbalt. Want dan komt ie in beeld, voor de dug-out: de nieuwe buurman met zijn gebreide das. Geen enkele trainer schudt mooier met de kop, volgens Fokje. Ze kan er uren naar kijken, naar dat hoofd met dood sprokkelhout erbovenop. Het schudt prachtig afkeurend, met de mond verwrongen in een glimlach, als de scheidsrechter tegen AZ fluit. Friezen schudden precies zo het hoofd. Misprijzend. Als het over het weer gaat, of over het politieke gezwets uit het westen. En altijd draagt de trainer dan haar das. De grijze das, op een woensdagmiddag in elkaar getikt met een dwarse ondersteek.
Gisterenavond, AZ voetbalde in Amsterdam. Tante Fokje keek weer naar haar buurman. Maar het hoofd wou maar niet schudden. Tante Fokje staarde met grote ogen naar de coach van AZ. Zijn gezicht brak open. Twee keer balde hij vol vreugde zijn vuisten. Hij maakte zelfs een dansje met andere mannen. Tante Fokje zette beduusd de tv uit. Alsof de wind was gedraaid. De stugge noordenwind vervangen door een lentebriesje.
Diep in de nacht kwam de buurman thuis. In de straat was het donker, behalve bij tante Fokje. Onvermoeibaar tikten daar de naalden. Verheugd klopte de buurman op de ruit. Het derde doelpunt verlichtte nog steeds zijn ogen. 
"Heb je het gezien?" vroeg ie.
Tante Fokje keek streng omhoog, knikte kort en richtte zich toen weer op de nieuwe trui voor neef Hidde. Wat denkt ie wel niet, de buurman met zijn rare fratsen uit het westen.