zondag 24 februari 2013

Against Modern Football

Naast een raar dansje en het kussen van de ring is het één van de trends in het moderne voetbal. De boodschap op het ondershirt. Een speler scoort, loopt naar de camera en trekt zijn shirt omhoog. In de huiskamer moeten we lezen dat Jezus wordt bedankt voor zo veel meeval of dat beterschap wordt gewenst aan een ernstig zieke vriend. 
Alfred Finnbogason scoorde de winnende goal tegen Twente en trok ook het shirt omhoog. Volledig wit. Kraakhelder. Een maagdelijk, onbeschreven shirt. In de herhaling dook ik met mijn oog óp het beeldscherm, maar het textiel bleef Omoschoon.
Daar ging ik.
Wat wilde Finnbogason mij zeggen? Steun aan Van Basten in moeilijke tijden? Een felicitatie aan zijn jarige moeder? Een VVV-bericht om het toerisme in IJsland te stimuleren? Het liet me niet los.
's Nachts in bed. Tollen en draaien. Het ondershirt van de spits van Heerenveen maakte me gek. In gedachte doolde ik door de krochten van het Abe Lenstra Stadion, op zoek naar de wasmand. Ineens zat ik rechtop in bed. Als een bliksemflits op de Sixtijnse kapel, drong het tot me door. De boodschap van Alfred is heel helder: ophouden met die onzin. Stoppen met die egotripperij van gemaakte hartjes. Terug naar de euforie van René van de Kerkhof; een vuist in de lucht en rennen maar, het hek mag open.
Alfred Finnbogason is mijn held.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten