Angstzweet

"Luister, jongens. Vanavond Champions League. Het is uitverkocht, ze komen voor jullie en voor mij, The Special One. Wij zijn koninklijk, wij zijn de besten. Geef de bal aan Cristiano, dan komt het goed. Zijn er nog vragen?"
Mourinho kijkt de kring rond. Hij staat in het midden van de kleedkamer. De handen losjes in de zakken, de borst vooruit, het kraagje van de jas rechtop. Zijn twijfel huist al jaren in een burcht van arrogantie. 
De vinger van Özil gaat omhoog.
"Hoe lossen we het verdedigend op?" 
Mourinho draait zich om naar zijn spelmaker.
"Tegen wie spelen we vandaag?"
"Manchester United, mister," antwoordt Özil.
Mourinho haalt een rode zakdoek uit zijn binnenzak en gooit 'm naar Sergio Ramos.
"Die is voor die Engelse stier, Rooney. Zet het hek maar vast open."
De spelers van Madrid slaan zich van pret op de dure dijen. Die mister toch! Maar de vinger van Özil gaat opnieuw omhoog.
"En Van Persie, mister? Wat doen we met Robin van Persie?"
Meteen verstomt het gelach. Het wordt doodstil in de kleedkamer. Mourinho  loopt naar Özil.
"Speelt Van Persie bij Manchester?" De Duitser knikt.
De coach draait zich om naar Pepe. De sloper zit in een hoek van de kleedkamer. Hij laat een toegeknepen oog over de zool van zijn voetbalschoen glijden. Een vingertop checkt de scherpte van de noppen. 
Secondenlang blijft het stil. Iedereen kijkt naar Mourinho. Op zijn voorhoofd verschijnen zweetdruppels. Het grijs aan de slapen breidt zich uit.
Dan priemt de trainer een vinger naar zijn voorstopper.
"You, Pepe! You take care of Van Persie!" roept Mourinho met venijn. Speeksel vliegt onbeholpen uit zijn mond. Maar alle spelers kijken met open mond naar de hand. Vol ontzetting, als diepgelovigen die vanuit het Godenrijk een teken voor naderend onheil ontvangen, staren ze naar de uitgestoken vinger van hun coach. Het is de hand die hen door alle stormen leidt.
Hij trilt.