Hangplek

Met de vieze borden naar het toiletgebouw. Heerlijk. Ontmoetingsplek voor afwasvaders. Het hoekje voor de vaat heeft twee kanten met aan elke zijde drie wasbakken. Elke dag ontmoet ik er Henk. Henk is een boekhouder uit Oldenzaal en overtuigd FC Twente-fan. Volle neef van Sander Boschker. Ja, dan heb je mijn aandacht. Boven onze sopjes nemen we de stand in de voetbalwereld door. Henk is heel direct.
“Kijk, die Stief Meklèrr’n maakte ons kampioen vorig seizoen, dat moet die wafel uit Luik nog maar lat’n zien.”
Met die Luikse wafel wordt Michel Preud’homme bedoeld, nieuwe trainer van FC Twente. Voorheen stijlvolle keeper van de Rode Duivels. Op het WK van 1994 zag ik hem met stijgende verbazing alle inzetten van Bergkamp, Jonk en Winter stoppen. Phillipe Albert scoorde luizig door de benen van Wouters, België won. Machtige uittrap ook. Zijn dropkick op het hoofd van Piet den Boer hield gelijke tred met de oude binnenstad van Gent, het trappistenbier van Westmalle en de tonen van Toots Tielemans. Belgisch cultuurgoed. Preud’homme was beter dan Pfaff.
“Stik, spel’n we gelijk tegen Roda. Lat’n we meteen twee punt’n ligg’n. Die verdomde Pruidom ook, met zijn verwaaide krull’n. Dat gaat niet goed.”
Stond Henk ineens weer naast me, met zet zijn teiltje. Gelukkig was hij weer in goede doen. Die ochtend, na het ontbijt, liep mijn waterbommengevecht met onze jongens uit de hand. Een worp van mij miste volledig doel en suisde vervaarlijk in de richting van Henk, twee caravans verderop. Nietsvermoedend las hij de Telegraaf-van-enkele-dagen-terug. Telesport. Mijn vloeibare granaat spatte uiteen op de foto van Martin Jol (“Jol, Siciliaanse slagerskop! Zit niet zo te zeur’n over die loting teg’n Kiev. Gewoon oproll’n!”). Vond Henk niet leuk, zo’n natte krant.
Al snel wisselden we meer feitjes uit. Henk de FC Twente-perikelen en ik mijn Wifi-weetjes over Ajax. Steeds nader tot elkaar kwamen we. Net Kevin Costner en het Sioux-opperhoofd (“Tatanka!”) in ‘Dances with wolves’. Snel wisten we wat we aan elkaar hadden en ondanks de winst van Twente om de Johan Cruijff-schaal, we respecteerden elkaar volledig.
Soms probeerde iemand zich aan te sluiten bij ons verbond. Stond ineens Peer uit Deurne tussen ons in. Toen hij onze dialoog hoorde, werd meteen zijn lofzang op Helmond Sport gestart. Binnen vijf minuten had hij de aanvallende tactieken van Jurgen Streppel, de mooie kleurencombinatie van het shirt en de verbouwde kleedkamers van De Braak afgewerkt. Daar houdt Henk niet van, dat gepoch. Hij werkte af met Peer toen hij over de nieuwe superlinksback begon, overgenomen van het tweede van vv Echt.
“Echt?”, reageerde Henk met overdreven mimiek en Peer was helemaal verloren toen zijn vrouw nog een vies pannetje kwam nabrengen. Geïmponeerd keken Henk en ik haar na. Strakke kont en een goed gevulde bikini. “Mooie kip, Peer!” Dacht ie dat het over zijn caravan ging. Peer en Helmond Sport, Eerste Divisie, dat was het. Nee, zo gemakkelijk kwam je er niet bij, bij het verbond van afwasvaders.
Na enkele dagen kregen Henk en ik het ritme helemaal te pakken. We waren de fase van voorzichtig aftasten al lang voorbij. We durfden nu grotere kwesties aan. Terwijl de vaat keurig stond te drogen, zwaaiden we onze gezinnen uit toen ze naar het zwembad en een naburig stadje gingen. In alle vrijheid konden we ons, leunend tegen een wasbak, overgeven aan de Grote Zaken Des Levens. Zoals de tweede ring die er ging komen op de Grolsch Veste, de galm van De Arena, of Theo Janssen de vergelijking met de grootste linkspoten der aarde kon doorstaan en wie er beter was, Siem of Luuk de Jong.
De tijd vloog.
Pratend over Enoh hadden we net geconcludeerd dat het ‘Kameroener’ is en niet ‘Kameroenees’, toen onze vrouwen de vaat van het avondeten binnen brachten. Vonden we geen enkel punt. Sterker nog, we doken net de diepte in. Wie lijkt er meer op de Trollenkoning van de Efteling, Vernon Anita of Miroslav Stoch? Gaat Suarez naar de halfjaarlijkse tandartscontole? Hoe spreken ze Enschede uit in Polen? Net toen ik de vraag had gesteld over het baltsgedrag van Peter Wisgerhof, bleek het middernacht te zijn en werden we gestoord door Jean, liefhebber van St. Etienne en geplaagd door aanvallen van slapeloosheid. Net als Peer, geen echte partij, dus nadat Henk hem afserveerde (“Mooi WK gehad, Jean, avec Les Bleus?”) schakelden we door naar de hoogste versnelling. We begonnen met open vizier de Discussie der Discussies en volledig opgewarmd voor een grote finale sneden we de Kwestie der Kwesties aan. Het werd een bikkelharde dialoog, eerlijk en oprecht. Dat moet gezegd. Alle reserves moesten we aanwenden en uit werkelijk elke spelonk werden argumenten gesprokkeld. Maar toen de ochtendzon het Lac van Chalain weer in een maagdelijke gloed zette en Marie-Clair het ijzeren hek voor haar broodkraam omhoog ratelde, waren we eruit: FC Twente gaat in een poule met Real Madrid, Tottenham Hotspur en Banik Ostrava overwinteren in de Champions League en Ajax gaat eindelijk, eindelijk weer de kampioenstitel opeisen. We omhelsden elkaar lang, waarna we met de schone vaat weer terugkeerden bij onze naasten.
Aan PSV, dat zich in het geniep aardig versterkte met Berg en Lens, hadden we nog geen woord besteed, Henk en ik.