De rifs van Ola

Vandaag dacht ik regelmatig aan een filmpje van Holland Sport. Wilfried de Jong die met met Ruud van Nistelrooy naar een barbier in Madrid ging. De camera boven op de vakbekwame handen van de Spaanse kapper, druk in de weer met de harde baard van de spits die toen nog bij Real zat. Op de achtergrond zat De Jong bij een kleine transistor te luisteren naar een wedstrijdverslag van het Nederlands Elftal, het team waarbij Van Nistelrooy zich weer dolgraag zou willen aansluiten. Vanuit de invalshoek van De Jong een kijkje in de ziel van Van Nistelrooy tegen een Spaanse achtergrond. Mooi filmpje.
De reden voor de Holland Sport-herinnering is Fred Rutten. In zijn oneindige speurtocht naar het verleggen van prestatiegrenzen heeft hij Ola Toivonen geadviseerd ook naar de kapper te gaan. Vanwege het psychologisch effect. Ola is er rijp voor, zegt Fred.
“Vorig seizoen maakte hij als schaduwspits vaak laterale loopacties. Nu loopt hij de diagonaal, waardoor hij veel vaker op onverwachte momenten tussen de linies opduikt.”
Rutten overweegt tegelijkertijd Björn Borg-ondergoed voor Dszudszak, kan van invloed zijn op de implenaire binding van de G-krachten in het rechterbeen en Engelaar vraagt hij via het Evoluon naar het trainingscomplex te rijden. Is goed voor zijn technisch inzicht.
Nu komt het erop aan voor Toivonen. De Zweedse aanvaller nadert het moment waarop beslist wordt of hij zich mag bijschrijven in het erelijstje met Romario, Ronaldo en Van Nistelrooy. Of raakt hij verdwaald in het labyrint van mislukte PSV’ers? Een doolhof waar spelers in verdwijnen, waar nooit meer iets van vernomen wordt. Danny Koevermans dwaalt er bijna rond.
Het advies van Rutten aan zijn Zweedse aanvaller levert wel een prachtig beeld op. Ineens zie ik hem zitten. Toivonen bij ‘De Barbier’ in Best. Angstig kruipt hij in de kappersstoel. De brave kapper, gewend aan het opscheren van een legertje DAF-arbeiders en het kortwieken van Philips-klerken, soms een permanentje, heeft geen idee wie er onder zijn cape ligt.
“Eh, graag erg kort meneer”, zegt Ola verlegen.
Met routine begint de barbier aan de klus. Grote blonde manen dwarrelen naar de grond. Toivonen ondergaat zijn schrobbering gelaten. Tien minuten later staart hij in de spiegel. Dit is dus het prestatiebeeld van trainer Rutten.
“Eh, ja. Ziet er wel goed uit, meneer.”
De kapper glundert. Zowaar een compliment van een klant! Het fleurt zijn eindeloze werkdagen met flauwe Philips-humor wat op.
Maakt Toivonen de goede keuze? Het gevaar van zelfverloochening loert. Eigenlijk heeft hij meer kans op een vedettestatus door vanaf nu zijn haar te laten groeien. Gewoon, complete wildgroei vanaf de kruin. Af en toe een keer bijpunten. Verder niets meer aan doen. John de Wolf waait weer over de velden.
Ik wacht op het volgende moment. Een briljant één-tweetje van de Zweed met de stadionspeaker. Toivonen kopt de winnende treffer binnen in de thuiswedstrijd tegen Ajax. Door de boxen start de speaker de ruige tonen van ‘Longstockings New’ een rockband uit het geboorteland van de doelpuntenmaker. Toivonen rent naar zijn dug-out met wild dansende lokken. Hij voelt de vrijheid door zijn manen waaien. Net als vroeger, toen hij als jochie door de bossen van Degerfors rende. Voor Fred Rutten playbackt de Zweed op zijn luchtgitaar de gillende rifs van ‘Take it or leave it’, waarna de aanvaller besprongen wordt door ploeggenoten en bankzitters. Het betekent in één klap de internationale doorbraak van de jonge band uit de buitenwijk van Göteborg.
Van Ola Toivonen ook, trouwens.