Zondagmiddagmarathon

Een zondagmiddag staat hier doorgaans in het teken van een boswandeling of een gezinspotje Triviant junior, maar nu mijn vriendin plichtmatig haar zondagsdienst vervulde en oudste een oefenmiddag met zijn dansgroep op de agenda had staan, wisten we er wel raad mee.
"Lekker hè," zei ik tegen jongste.
Met een gebakken eitje op schoot keken we naar de wedstrijd van Ajax die om half één op Fox Sports begon. De rest van de middag zou de competitiewedstrijd van PSV brengen, waarna de avond met Feyenoord vanuit de Kuip zou starten. Vanuit onze luie zitposities zagen we hoe Ajax naar de winst freewheelde.
Toen PSV op het punt van beginnen stond, richtte jongste zich op mij.
"Zit jij op George?" vroeg ie op serieuze toon.
In mijn rug vond ik inderdaad zijn knuffel. De oranje aap keek me aan met zijn gebruikelijke vrolijke grijns. Zorgvuldig zette jongste George naast zich op de driezitsbank, het teken dat zijn club kon beginnen.
Mijn vriendin kwam thuis toen het buiten al schemerde en de wedstrijd van Feyenoord tegen het rustsignaal liep. In één oogopslag overzag ze de situatie.
"Zitten jullie al de gehele middag voetbal te kijken?" vroeg ze, niet zonder verontwaardiging. We knikten voldaan, als twee gasten die schaamteloos uitbuikten na een langdurig menu met veel liflafjes in een sterrenrestaurant. 
"Waar is George?" vroeg jongste opnieuw, toen niet veel later ook oudste aansloot. Hij vond zijn knuffelvriend onder twee kussens. Met zijn vijven op een rijtje behaalden we in de Kuip, moe maar tevreden, de eindstreep.