Draak

Toen ik thuis kwam, hing jongste als een vorst in een fauteuil voor de televisie. Hij keek niet naar Spongebob of het Sinterklaasjournaal, maar naar Fox Sports, de herhalingen van het weekend.
"Welke wedstrijd is dit?" vroeg ik.
"Serie A haailaaits, AS Roma tegen Inter." Jongste zei het met de vanzelfsprekendheid waarmee een groenteman een kilo peren weegt op de markt. 
"Speelt Strootman?" wilde ik weten.
"Ja, en Totti, Pjanic en Gervinho ook," somde jongste op.
Na de wedstrijd van Roma tegen Internazionale kondigde een blonde mevrouw met strak opgebonden borstjes Juventus tegen Torino aan. Met toegeknepen ogen scande jongste de opstelling van Juventus.
"Buffon speelt niet," zei hij. 
Het beviel me prima om samen met jongste te kijken hoe Pirlo de wedstrijd voor Juventus besliste, maar opeens knaagde een pedagogisch stemmetje in mijn achterhoofd. Is al dat tv-kijken wel goed, zeurde ie. En meteen erachteraan de vraag of kennis van alle Serie A-clubs niet vervangen moest worden door nuttigere zaken. Ik capituleerde.
"Nu de tv uit," beval ik toen de samenvatting van Juventus afgelopen was. Jongste had er weinig moeite mee.
"Is goed, pap," zei hij enthousiast, "kom, dan gaan we darten!" 
Die zag ik niet aankomen. Buiten had ik onder het afdak het dartbord opgehangen dat de jongens gisteren in hun schoen hadden gekregen. Jongste had zijn jas al aan. "Pap, kom je?"
In mijn hoofd flitste een visioen voorbij, jongste dertig jaar ouder. Hij had een bolle kop, een bierbuik en een zevenkoppige draak van inkt op zijn rechterarm. Met zweet op zijn voorhoofd probeerde hij een triple 20 te gooien. Snel zette ik de tv weer aan. De blonde kondigde AC Milan tegen Udinese aan.
"Kijk gerust nog maar een wedstrijdje uit de Serie A," zei ik gehaast.