Oudste en jongste wilden voor hun goede schoolrapporten een keer uit eten, maar aan tafel in het knusse restaurantje bleef het opvallend rustig. Dat kwam omdat beiden een boek hadden meegenomen dat ze van Sinterklaas kregen. Toen het tafelmeisje de bestelling kwam opnemen, zat oudste gebogen in 'Arjen Robben en het WK in Rio', jongste was niet uit 'Arjan Robben en de finale van de Champions League' te slaan. Een schrijverscollectief had zich blijkbaar op de belevenissen van Robben gestort en deze avonturen bleken zó spannend dat ze alleen even opkeken toen het broodmandje met kruidenboter op tafel kwam.
"Hoe ver is Oranje al in Rio?" vroeg ik met een sneetje in mijn mond.
"Huh, ...eh, ... ze hebben net gewonnen van Spanje," zei oudste afwezig.
"Dan moeten ze nog tegen Chili en Australië. En Mexico en Costa Rica," voegde jongste eraantoe. Hij had deze zomer goed opgelet.
Toen het hoofdgerecht werd opgediend, verruilde jongste zijn boek voor de frietjes, maar oudste bleef bladzijde na bladzijde wegvreten. Hij moest inmiddels al bij de halve finale tegen Argentinië aangekomen zijn, schatte ik.
Net op het moment dat het tafelmeisje de toetjes bracht, sloeg oudste zijn avontuur in Rio dicht. "Yes! Nederland heeft de finale gewonnen van Brazilië!" zei ie. Mijn vriendin keek geschrokken op van haar tiramisu.
"Wat? Hebben we gewonnen?" vroeg ik, met opgetrokken wenkbrauwen.
"Ja, en Arjen scoort de winnende goal!" juichte oudste.
Ik begreep meteen dat het prettig toeven was in de boeken van Robben. In die wereld is geen plaats voor gemiste penalty's in de halve finale. In lichte euforie betaalden we de rekening. Oudste trok zijn shirt over het hoofd, jongste gleed op zijn knieën richting de kapstok. Als wereldkampioenen verlieten we het eetcafé.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten