Slaapproblemen

Op het moment dat de jongens in de badkamer stonden, scoorde Feyenoord tegen Sevilla. "1-0?!" riep jongste met een mond vol tandpasta naar beneden.
"Ja! Een mooie goal van Toornstra," antwoordde ik. Misschien had ik de informatie beter voor mezelf kunnen houden, want jongste voelde in bed De Kuip zinderen. 
Stiekem zette ik het geluid van de televisie zachter, zodat de 2-0 van El Ahmadi op de bovenverdieping niet te horen was, maar jongste liet zich niet afstoppen. Met nog enkele minuten op de klok, meldde hij zich halverwege de trap.
"Mama, ik heb keelpijn," zei jongste. Hij trok er een gezicht bij alsof een egel door zijn slokdarm kroop. Over de schouder van zijn toeschietende moeder gluurde hij naar de televisie. El Ahmadi kwam opnieuw in kansrijke positie. Zijn moeder besloot het spelletje mee te spelen.
"Kom, dan drink maar een glaasje."
In de keuken hoorde ik het geluid van stromend water. Jongste verdreef traag de prikkel in zijn keel, want zijn glaasje was pas leeg toen de wedstrijd in Rotterdam beëindigd werd. "Heeft Feyenoord gewonnen, pap," vroeg ie,  toen hij langzaam naar de trap stiefelde.
"Met 2-0. Heb je nog pijn, jongen?"
"Nee, nu niet meer. Is PSV al begonnen?" vroeg ie er direct achteraan.
"Waarom? Komt de keelpijn terug als Depay scoort?"
"Misschien wel," zei jongste, terwijl hij achter zijn moeder de trap opliep. Hij deed niet eens moeite zijn lach in te houden.