Een kwartier is in het geheel van de geschiedenis der mensheid een druppel in het IJsselmeer, bekeken door kinderogen zijn vijftien minuten een cadeau. Op zaterdagavond begon PSV-ADO om kwart voor negen en doordat negen uur bedtijd is voor oudste en jongste gingen ze er eens goed voor zitten. Een kom met bolognese chips op tafel. Een fles sinas ernaast. Een schot van Wijnaldum, wat gekkigheid van Willems, een lob van Depay: het feest van de openingsminuten in Eindhoven mocht beginnen.
En toen was er het gat.
De camera zoomde in op het doel aan linkerzijde waar een levenloos touwtje de functie van het net ontkrachtte. Twee paar jongensogen schakelden op de bank in twee seconden van verwachting naar ongeloof. In enkele woorden duidde ik voor de jongens de ernst van de situatie.
"Tja, een schot van Jozefzoon glipt daar zo doorheen."
De redding leek nabij toen Sjaak Teunisse, diep in de catacomben verantwoordelijk voor de loonadministratie van de terreinknechten en 'onvoorziene gebeurtenissen', met in zijn hand de veter uit zijn zondagse schoen het veld opstapte voor zijn moment of fame. Debiteren, belastingschijven, kleiduifschieten met het Gilde in Oss; de lijst met vaardigheden van Sjaak Teunisse is best lang, maar de platte knoop zit er niet tussen. Met een schuin oog op de klok keek oudste wanhopig toe hoe de veter steeds weer als een kansloze sliert uit de reparatiehandelingen tevoorschijn kwam. Freek van de Walik, dienstdoend grensrechter, moest er aan te pas komen om de impasse te doorbreken. Met een strik, opgedaan in een lesje van mevrouw Ferwerda van groep twéé, werd het gat gedicht. De grote wijzer naderde de twaalf toen er uiteindelijk werd afgetrapt. Wat geschuif achterin en de gele kaart van Hendrix, na het gehannes van Teunisse bleef er weinig over voor de jongens.
"Rotvent," mompelde jongste, toen hij ontgoocheld de trap op liep.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten