Doutzen

Mijn vriendin stond voor de spiegel. Met een nieuwe broek, kuithoge laarsjes, een vreemd vestje en een zijden sjaal bekeek ze zichzelf vanuit alle windrichtingen. Ze deed me denken aan een buurvrouw uit de jaren zeventig. Met een hoog, luidruchtig stemmetje verstierde ze alle verjaardagsfeestjes.
"Wat vind je ervan?" was de onvermijdelijke vraag.
"Hmmm, even wennen, maar het staat je best goed, schat." Eerlijkheid is als rookworst in de erwtensoep: je moet kunnen doseren.
Tussen alle lege winkeltassen speelde jongste met FIFA 13. Manchester United in een fel duel met Real. De make-over van zijn moeder, die nu met het zelfvertrouwen van Doutzen Kroes door de kamer paradeerde, bracht hem op een idee. Hij legde de wedstrijd stil en schakelde naar instellingen. Op het beeldscherm zag ik Abrahams, de speler die op FIFA 13 Manchester United wél laat winnen. Met een paar drukken op zijn afstandsbediening veranderde jongste het bruine haar in wilde blonde lokken. Ineens leek Abrahams op die ene van LA The Voices. Jongste schakelde meteen door naar 'donker'. Nu keek Jan Joost van Gangelen de huiskamer in. Dat kon nog, maar uiteindelijk koos jongste voor een modern kort kapsel, waardoor Abrahams als een platte volkszanger de strijd tegen Real hervatte. 
Met open mond keek ik om me heen. 
Mijn vriendin bracht als Holland's Next Top Model een vergeten vrouwenstem uit een ver verleden tot leven, terwijl op televisie Abrahams met het gezicht van Gerard Joling de wedstrijd in het voordeel van United besliste. Als een bokser die twee opstoten moet verwerken, schudde ik even met mijn hoofd. Meteen daalde het inzicht neer: mode is niet mijn ding.