Verdoofd

Hoewel het mooi weer was, zaten we zondagmiddag binnen. Oudste leerde zijn huiswerk over zandgronden, jongste keek met zijn moeder geboeid naar de wedstrijd van FC Groningen tegen PSV. De club van jongste had moeite om te scoren in de Euroborg.
"Goh, die Padt keept echt wel goed," verzuchtte ie.
"Pad? Ik heb wel zin in een bospad," antwoordde mijn vriendin. Ze had een herfstwandeling in het vizier.
"Padt schrijf je met déétéé, net als Nordfeldt," zei oudste zonder op te kijken van zijn huiswerk. Naast de zandgrond löss weet hij ook de namen van elke eredivisiekeeper moeiteloos te spellen. De naam van de Groningen-goalie galmde met regelmaat door de huiskamer, Sergio Padt verijdelde doelpogingen van Maher, Depay en Narsingh.
"Een pad is ook een ander woord voor een bruine kikker," zei oudste, die graag met nieuwtjes uit de natuur strooit en inmiddels bij vragen over stuwwallen en zwerfkeien was aanbeland. 
Ook in de tweede helft leek het erop dat de PSV-aanvallers vergeefs op Padt afliepen. Heldhaftig wierp hij zich voor elk schot, totdat ook hij na een uur moest buigen voor een scherpe kopbal.
"Luuk de Jong scoort!" riep jongste. Opgelucht sprong ie van zijn stoel.
"Scoort met déétéé?" vroeg mijn vriendin toen jongste weer was geland. Ze stuurde er een knipoog achteraan. Vol verwachting keek ik naar oudste, maar hij stelde me niet teleur. Foutloos kopte hij deze voorzet binnen. Doordat De Leeuw dat enkele minuten later ook voor Groningen deed, daalde de stemming bij jongste. Het springen was hem vergaan. Hij hing verdoofd in zijn stoel als een aangereden kikker. Een bruine.