Analyseren

Ik ging met jongste naar de markt. Bij de groentekraam keken we verlekkerd naar de kisten met rode kool, sla en vers fruit. "Daar is die meneer van Fox," fluisterde jongste. Ik keek opzij. Verdomd, hij stond naast me, Jan van Halst. Met glimmende schedel en in vlekkeloos kostuum. Hij pakte prompt een stift uit zijn binnenzak en tekende een cirkel om een sinaasappel.
"Kijk, hier zie je het gebeuren. De navel. Die draait te kort, waardoor de ruimtes te groot worden." Nu tekende hij een pijl boven de appels. "Je ziet het meteen aan de Granny Smiths. Te weinig druk."
Van Halst keek me aan met de Jan van Halst-blik. De triomfantelijke blik die je ook in de studio ziet als hij verklaard heeft waarom Bram van Polen zijn directe tegenstander heeft laten glippen. Een blik alsof ie elk moment de Nobelprijs voor moderne wetenschappen verwacht.
Toch had ik nog wat vragen.
"Vind je dat niet wat makkelijk?" vroeg ik een beetje kribbig.
"Hoezo?" zei Van Halst.
"Nou, achteraf een koe in de kont kijken met die cirkeltjes en die pijltjes."
Dat zag ik toch echt verkeerd, volgens meneer. Iets met jarenlange ervaring bij Ajax en een cursus bij de LOI. Van Halst rekende zijn zak paprika's en bleekselderij af, maar jongste wilde ook nog wat weten.
"Wat gaat het Nederlands Elftal doen? Op het WK?"
"Oh, dat gaat goed komen. Zeker een finaleplaats," zei Van Halst.
Jongste trok een sip gezicht, een beetje het gezicht van Fledderus na degradatie.
"Wéér een finaleplaats! Dat is toch mooi!" zei ik opbeurend.
"Dat wel, maar die meneer heeft het nooit bij het rechte eind."
Knap. Twee turven hoog, en nu al heeft ie Van Halst door.