Analyseren

Ik ging met jongste naar de markt. Bij de groentekraam keken we verlekkerd naar de kisten met rode kool, sla en vers fruit. "Daar is die meneer van Fox," fluisterde jongste. Ik keek opzij. Verdomd, hij stond naast me, Jan van Halst. Met glimmende schedel en in vlekkeloos kostuum. Hij pakte prompt een stift uit zijn binnenzak en tekende een cirkel om een sinaasappel.
"Kijk, hier zie je het gebeuren. De navel. Die draait te kort, waardoor de ruimtes te groot worden." Nu tekende hij een pijl boven de appels. "Je ziet het meteen aan de Granny Smiths. Te weinig druk."
Van Halst keek me aan met de Jan van Halst-blik. De triomfantelijke blik die je ook in de studio ziet als hij verklaard heeft waarom Bram van Polen zijn directe tegenstander heeft laten glippen. Een blik alsof ie elk moment de Nobelprijs voor moderne wetenschappen verwacht.
Toch had ik nog wat vragen.
"Vind je dat niet wat makkelijk?" vroeg ik een beetje kribbig.
"Hoezo?" zei Van Halst.
"Nou, achteraf een koe in de kont kijken met die cirkeltjes en die pijltjes."
Dat zag ik toch echt verkeerd, volgens meneer. Iets met jarenlange ervaring bij Ajax en een cursus bij de LOI. Van Halst rekende zijn zak paprika's en bleekselderij af, maar jongste wilde ook nog wat weten.
"Wat gaat het Nederlands Elftal doen? Op het WK?"
"Oh, dat gaat goed komen. Zeker een finaleplaats," zei Van Halst.
Jongste trok een sip gezicht, een beetje het gezicht van Fledderus na degradatie.
"Wéér een finaleplaats! Dat is toch mooi!" zei ik opbeurend.
"Dat wel, maar die meneer heeft het nooit bij het rechte eind."
Knap. Twee turven hoog, en nu al heeft ie Van Halst door. 
 

De ziekte van Hedel

Kenneth Vermeer voelde zich in de catacomben niet zo lekker. In de rust van de wedstrijd AZ-Ajax, onderweg naar de kleedkamer, wreef de doelman van Ajax over zijn maag. Gertjan Verbeek wist er wel raad mee.
"Buikklachten, Kenneth? Last van een wilo?"
"Wilo?" vroeg de doelman van Ajax met een pijnlijk gezicht.
"Een drol van drieëneenhalve kilo," antwoordde de coach van AZ met pretoogjes.
Sinds gisteren kennen we de humor van Gertjan Verbeek. Tijdens het interview na afloop van de wedstrijd onthulde Verbeek het dossier met medische geheimen van Jan van Halst. Nou ja, medische geheimen. Verbeek meldde hoe het zat, met dat lichaamshaar van de voetbalanalyticus. 
Het moment was louterend.
Met één zinnetje plaatste Verbeek zichzelf bij een groepje bekende trainers. Dick Advocaat op het EK, met zijn Robben-wissel tegen Tsjechië en Gerard Kemkers, die Sven Kramer de verkeerde bocht instuurt tijdens de Olympische Spelen. Sporttrainers die tot dat moment de wind mee hadden, maar door de uitglijder weet je: die nemen we nooit meer serieus. Gertjan Verbeek probeerde een kritische journalist op zijn plaats te zetten met een lullig woordgrapje. Uit 1412. 
Tot dit weekend zag ik Verbeek als een interessante voetbaltrainer met zinnige teksten en raar haar. Na de onthulling over de ziekte van Van Halst is dat veranderd. 
Gertjan Verbeek is alleen nog maar raar haar.