Ham

Ik liep over de camping met een ham. Niet van die plakjes in cellofaan, maar een grote gedroogde Serrano ham. Er zijn landen waar ze met zo'n bil zwerfhonden doden. Zo'n droge homp vlees op je arm, dat doet wat met je. Een jongetje met een bal dat me voor de voeten liep, veegde ik als een aangewezen slagman terug tegen het tentdoek. 
Meteen moest ik aan Dries Mertens denken. Aan zijn start in Napels, stad van de hammen. Dartel, als een brugpieper op de eerste dag, staat ie voor de poort van het stadion. Met glimmende nieuwe schoentjes meldt ie zich op het veld. Naast hem staat Edison Cavani, een hyena met lange haren uit Uruguay. Zijn vader joeg hem vroeger elke morgen het bos in. Kwam ie terug met twee wilde zwijnen op zijn schouders.
"Ciao, piccolo," schampert Cavani als ie de Belg naast zich ziet. Na de training, bij de middaglunch laat Mertens zijn versieringen zien. Speciaal voor de Serie A liet ie tatoeages zetten. Twee hijgende labradorpuppy's, achter elk oor één. Cavani kijkt niet op of om. Met een parmaham slaat ie zijn nieuwe collega onder het buffet met licht verteerbare salades. Hyena's laten zich niet likken. 
Nee, dan Strootman.
Strootman weet hoe je zoiets aanpakt. Jezelf zijn is in zijn geval voldoende. Rustig het trainingsveld van AS Roma oplopen. "Bongiorno, ik ben Kevin."
De wenkbrauwen laten hangen, woeste blik. De mond open als een toeareg na twee maanden woestijn. In het eerste duel Francesco Totti, toch al tien jaar keizer in Rome, richting het Collosseum kegelen. Bij een kopduel het oorlelletje van Daniele de Rossi in de mond nemen, hard doorbijten. Nog voor het einde van de training heeft Strootman een bijnaam: 'Hannibal'; de kannibaal uit Holland.
De volgende dag nemen de spelers van Roma cadeaus mee, de nieuwe aanvoerder moet gunstig gestemd. Flessen dure Chianti en veel vlees. Grote hompen Serrano ham.