maandag 16 april 2012

Wordfeud, part two

In blessuretijd, zo ongeveer op het moment dat Nordin Boukhari de voorzet achter Boschker knikt, trilt de gsm van Steve McClaren in zijn binnenzak.
"Aha, eindelijk," mompelt de Twente-coach binnensmonds, "het zal tijd worden!" Hij draait zich meteen om en verdwijnt in de spelerstunnel. Als de Engelsman de kleedkamerdeur achter zich sluit, opent hij op zijn beeldscherm het spelletje Wordfeud. Al dagen laat ik hem zweten. Het zoveelste spelletje inmiddels. De Brit is geen enkele partij, maar ik vermaak me kostelijk met zijn bedenksels: 'verliezaar', ‘doelmanopa' en 'oppercliché'. Niet alleen het tactische spel op het voetbalveld, ook de Nederlandse taal kent voor hem nog veel geheimen.
Deze keer heb ik, links onderin het speelveld, het woordje ver achtergelaten. McClaren inventariseert zijn mogelijkheden. Op zijn bordje prijken een a, een e, een d en twee keer de r. Achter hem lopen de spelers van FC Twente binnen, de wedstrijd tegen NAC is zojuist afgelopen.
"Verrader!" bijt Luuk de Jong zijn coach toe. In machteloze woede schopt de spits tegen een stoelpoot. De trainer staart naar de letters. Plotseling lichten zijn ogen op.
"Verrader? Outstanding Luke, 42 points! Swell!"
Terwijl zijn elftal in stilte het verlies van het kampioenschap verwerkt, drukt McClaren verheugd op de verzendknop. Precies zoals ik verwachtte. Nog voordat de spelers in de doucheruimte ten onder gaan aan het wassende water, zoemt mijn telefoontje op de salontafel.
Een kapitein verlaat nooit het zinkende schip.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten