Garantie voor succes

Als Arjen Robben vlak voor tijd een penalty mist in de topper tegen Borussia Dortmund, mompelt Aad de Mos met Haagse tongval tegen zijn plasmascherm.
“Standbeen verkeerd.”
Beide benen leunen op de salontafel, eronder de instappers keurig naast elkaar. De duim op de afstandsbediening zapt naar de Premier League. Manchester City staat ruim voor, United lijkt te gaan verliezen.
“Ferdinand voorin erbij zetten.”
Het beeldscherm springt naar Studio Sport. Spanning in de eredivisie. AZ laat de overwinning tegen FC Twente in de laatste minuut uit de handen glippen.
“Viergever, eerder knijpen.”
Ooit was De Mos coach van Nick Viergever. In het voorjaar van 2010 stond hij als zelfverklaard generaal langs de lijn in Het Kasteel. Wild gebaarde hij zijn soldaten naar het front. Sparta degradeerde dat seizoen roemloos en zag Strootman, Falkenburg, Duplan en Viergever voor een prikkie naar grote clubs in Nederland vertrekken.
Het is kwart over twaalf als de eindtune van Studio Sport klinkt. In de gids staat het programma voor morgen. ADO tegen Groningen. De Mos pakt een blocnote van tafel en noteert: Luciano zwak bij flankballen. De televisie gaat uit, stilte vult de huiskamer. Wat nu? Dickie bellen? Lex? Iemand op de Emiraten? Is er dan werkelijk niemand geïnteresseerd in de kwaliteiten van Haagse Aad, de kampioenenmaker van weleer?
De Mos lijkt steeds meer op Leo Beenhakker. Hij schuift op naar de status van Rinus Israel. Het hoekje van Wim Jansen, godbetert. Nog even en Aad de Mos bestaat niet meer.