Zonder aanleiding vliegt de duif ineens op vanaf een reclamebord onderaan de tweede ring. De wild fladderende vleugels weerkaatsen een vreemd geluid tegen de lege tribunes. Alsof een Formule 1-bolide de pitsstraat inrijdt met aan flarden gereden rubber. Op de vijfde rij achter de dug-out volgt Kenneth Vermeer met licht samengeknepen ogen de vlucht van het beest. Even lijkt de vogel te landen op de lat van de goal aan de rechterkant, maar dan schakelt hij door en zweeft over het speelveld naar de linkerzijde. Ter hoogte van de zestienmeterlijn maakt de duif ineens hoogte en verlaat het stadion. Vandaag valt er weinig te pikken in Bernabeu.
Aan de overkant, ter hoogte van de zijlijn, scharrelt een oude terreinknecht. Met de toewijding van een dorpspastoor inspecteert hij het speelveld van Real Madrid. Alles in dienst van De Koninklijke. De schoenzool egaliseert de startbaan van Christiano Ronaldo en Angèl di Maria. Vermeer ziet het op zijn netvlies; een vlammend schot van Benzema, een kopbal van Higuain, zijn zestienmetergebied wordt versplinterd door een steekbal van Ozil, als een springveer verlaat hij zijn doellijn. Over een dag worden vele vragen beantwoord. De doelman staat op van zijn stoeltje, nog een keer gaan zijn ogen omhoog naar de blauwe muur voor hem. Het geluid van de verkeeraders aan de andere kant draagt licht het stadion binnen. Dan staat ineens Jan Vertonghen naast hem.
“Mooi hier, hè?,” vraagt de aanvoerder.
“Een beetje een dooie boel,” antwoordt de keeper droog. De gulle lach van de Ajacieden snijdt door het lege stadion. In de buurt van de middenstip kijkt de terreinknecht verstoord op van zijn precisiewerk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten