De wereld draait door

Midden in de studio, aan de grote tafel, trekt Jan Mulder zijn broekspijp omhoog. Terwijl de toeschouwers voor de uitzending van die avond rustig hun plekje zoeken, toont de oud-voetballer zijn oorlogswonden.
“Kijk hier, halve finale om de jaarbeursstedenbeker, in 1970. Uit tegen het Internazionale van Mario Corso. Een trap op mijn standbeen.”
Nico Dijkshoorn zet zijn bril op zijn neus. Als een taxateur bekijkt hij het litteken.
“Allemachtig, een mooi museumstuk,” bromt Nico terwijl hij weer achterover leunt, “volgende maand ga ik ernaartoe, naar San Siro. Met Bob.”
“Bob?” vraagt Jan Mulder. Hij rolt zijn broekspijp verder omhoog.
“Mijn zoon. Hij wil al jaren naar Milaan. Gek van Seedorf.”
Het rechterbeen van Mulder is bloot tot boven de knie. Als een ervaren gids uit de Amsterdamse binnenstad laat de schrijver zijn lichaamsschade zien.
“En hier. Souvenir van Jürgen Sparwasser. Oefenwedstrijd in Oost-Duitsland, tegen FC Magdeburg,” de stem van Mulder stijgt een octaaf, “te laat ingezette sliding. Ik lag er vier weken uit.”
Priemend wijst de vinger van Mulder naar het eilandje van wild vlees, net onder de knie.
“Magdeburg?” Talkshowhost Matthijs van Nieuwkerk meldt zich aan tafel. Zijn jukbeenderen en de kwajongensachtige lokken geven de visagiste altijd het meeste werk. “Leuk stadje aan de Elbe. Er huisde een leuke voetbalclub in de jaren zeventig.”
“Nog vijftien seconden!” De bas van de opnameleider schalt door de studio. Het geroezemoes van het publiek verstomt. Van Nieuwkerk zit nog steeds in Oost-Duitsland. “Er speelden leuke voetballers. Die middenvelder van Magdeburg maakte op het WK van ’74 de enige goal voor DDR tegen West-Duitsland. Kom, hoe heet hij nu ook weer?” Naarstig graaft Van Nieuwkerk in zijn geheugen, terwijl hij naar zijn vaste beginplek voor de tafel loopt. “Schnupphase? Streich? Joachim Streich? Nico? Jan?!” De vragende blik van de gastheer is vergeefs. De huisdichter wandelt naar zijn hoekje met de kaars, Mulder pakt een stoel op de eerste rij. Hij houdt een wijsvinger tegen zijn lippen. Straks Matthijs.
“Vijf seconden!” De mededeling hamert door de stille studio. Alle ogen richten zich op de stijlvol geklede gespreksleider, die met de armen over elkaar in de camera tuurt. De live-uitzending staat op het punt van beginnen. Ineens draait hij zich om.
“Sparwasser! Jürgen Sparwasser!” Van Nieuwkerk kijkt met triomf in de ogen naar Jan Mulder. Op de eerste rij gaat een duim omhoog. Dan klinken de tonen van de begintune van het programma. De presentator gaat vol vuur los: “Het is woensdagavond, 28 september. Dit is De Wereld Draait Doorrrrr!”