donderdag 8 september 2011

USA American Shop

Het hield me de hele dag bezig. Ik las een mooi stuk van Jan Mulder en in een achteloze bijzin stond het: “Als ik opsta, doe ik mijn Anderlecht-trainingsbroek aan. Ja!” Prachtig beeld. Jan Mulder in een oude sportbroek uit 1970, onderuit gezakt op de bank met de ochtendkranten. Met aan zijn kont de herinnering aan een glorieuze tijd als Anderlecht-aanvaller wandelt hij door het wereldnieuws. Alsof alle citaten uit het kamerdebat beter verteerbaar zijn met de echo van trainer Sinibaldi in het oor en het Astridpark op de achtergrond. Alsof je nog meer van het vloeiende aanvalsspel van het Nederlands Elftal geniet als je jezelf voorhoudt nog steeds langs die voorstopper van Brugge of La Louvière te kunnen snellen. Ook voor Jan Mulder dendert de tijd echter voort, maar door zijn trainingsbroek reist zijn bloeiperiode als spits in Brussel als een maatje met hem mee.
In mijn klerenkast ligt ook zo’n relikwie. Eind jaren tachtig was het elftal waarin ik toentertijd speelde wekenlang in lichte staat van opwinding. De plaatselijke spijkerbroekenwinkel had namelijk besloten het team in nieuwe trainingspakken te steken. Het moment dat we gezamenlijk uit het kleedlokaal kwamen, was magisch. Vijftien trotse jongens strekten de spieren in een donkerblauw Adidas-trainingspak. Over het jack liep een lichtblauwe baan met daarop de naam van onze gulle sponsor: USA American Shop. De broek ging, waarschijnlijk door het vele vallen, snel ter ziele, maar het jack is tot op de dag van vandaag in goede staat. Zo’n vijftien seizoenen ging het jasje in de sporttas mee naar de wedstrijden. Het doorstond de knoet van de wasmachine en elke commerciële trend. Lang voordat retro mode werd, warmde ik me op in een trainingsjack dat de herinnering aan een mooie periode in leven hield. Het rook naar onbezorgde jeugdjaren. De tijd van de Wie-kent-kwis op de zaterdagavond. Juichen als Fred Oster in een marmottenbak André van Duin en Mieke Telkamp naar de duizend liet lopen. De jaren dat je onder de douche luid de hits van Milli Vanilli en Roxette zong. Pas enkele seizoenen geleden, toen middenvelder E. met zijn bedrijf het zesde in nieuwe trainingsjacks stak, kwam mijn jasje terecht in de klerenkast bij het stapeltje ‘oud en voldaan’.
Aanstaande zondag stuit het zesde op onvermijdbare vernieuwingsdrang: we gaan voor het eerst een thuiswedstrijd spelen op kunstgras. Ik weet het, de dag van morgen is veel belangrijker dan die van gisteren. Het zesde zal als een roedel hongerige wolven de toekomst binnendenderen, maar ik stop uit voorzorg mijn oude trainingsjack in mijn sporttas. Als we zondag onwennig het onberispelijke groene laken moeten betreden, draag ik het verleden over mijn schouders met me mee. Als een maatje, net als die oude Anderlecht-broek van Jan Mulder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten