Lierke plezierke

Met twee vrienden stond ik voor het stadion van Lierse SK. Voor het loket met het bordje ‘bestelde kaarten’ zagen we hem ineens staan. De haren hagelwit, diepe groeven in het gezicht en nog steeds een afgetraind lichaam: Gerrie Mühren. Nonchalant leunde de oud-Ajacied in jeans en een kek jasje tegen een hek, wachtend tot het loket openging. We zwegen prachtig. Bernabeu was ineens dichtbij. In een ver verleden hield hij tijdens de wedstrijd tegen een vijandig Real Madrid treiterend de bal hoog. Die drie seconden van verhevenheid hingen, daar voor het loket in Lier, onwrikbaar rond zijn hoofd.
Met Mühren begon de avond prachtig en die toon werd voortgezet tijdens de warming-up. Een mix van Belgen en Afrikanen gooide het lichaam los, terwijl de zonsondergang het kleine stadion in een rode gloed zette. Het broodje cervela vulde aangenaam de maag. In het seizoen ’97-’98 werd hier nog Champions League gespeeld, maar de vreemde tribunepartij deden me eerder denken aan die avond bij SK Lommel waar een steward op mijn vraag waar het toilet zich bevond, antwoordde: “Allez, zoek maar een eik achter het vak.”
Deze sfeer werd prachtig ondersteund door reclameborden als ‘Steylaerts, voor al uw tegels en badkamerrenovatie’ en luidruchtige supporters in geel-zwart in het vak naast ons. Ze schreeuwden hun kelen nu al schor en keken uit naar de rest van de avond voor het andere plezier in Lier, café Fagoempel.
Na het eerste fluitsignaal zagen we de verwoede pogingen van de thuisclub om Lokeren onder druk te zetten. Vergeefs. Het enige lichtpunt van Lierse SK vormde keeper Eji Kawashima. Met de routine van een oude zeebonk probeerde hij lijn te brengen in de chaos voor hem. Ooit groeide hij op in het land van de rijzende zon, nu een baken van rust in Oost-Vlaanderen. Kawashima, keizer van Lier. Hoe eenzaam zou hij zich voelen straks, in kimono achter zijn kommetje miso-soep, in zijn appartement tegenover garage De Clerq Paul, ook voor winterbanden?
Ook de Japanse doelman kon niet voorkomen dat Lierse SK een 1-0 zege in de laatste seconde van de verlenging weggaf. Vloekend verdwenen de fans achter gevels met Maes pils, terwijl wij naar huis terugkeerden. In de stilte voor het kaartloket met Gerrie Mühren zat meer voetbal dan in de gehele wedstrijd, maar de avond bood verrassend veel plezier. Een bezoek aan Lierse SK is als een avontuur van Suske en Wiske en het drinken van een rond glas Palm: Belgische weelde.