Van Gaal op sabbatical

Op een campground in het zuiden van de Verenigde Staten, op de grens van Yosemite National Park, staat Louis van Gaal met twee hamburgers in zijn hand. Hij legt ze voorzichtig op de barbecue. Vanuit de camper klinkt afwisselend countrymuziek, een newsflash en geruis. Truus zoekt een radiostation.
Twee dagen eerder verlieten ze Beieren en huurden ze een camper in Los Angeles. De vervelende berichten vanuit de leiding van Bayern München die Louis’ ontslag begeleidden, beukten hard in op zijn gemoed. De beslissing was snel genomen: even terug naar de natuur.
“Wat doe je?”, vraagt Louis, terwijl hij de hamburgers nog eens omdraait en twee broodjes open snijdt.
“Volgens mij is het een wereldontvanger, even Nederland zoeken,” klinkt het gedempt vanuit de camper.
Louis heeft het naar zijn zin. In de verte ziet hij boven de naaldbossen de rotspartijen van het natuurpark. Morgen staat een lange wandeling gepland. Truus verheugt zich op de watervallen, Louis wil graag roofvogels zien.
“Hi there!”, de trainer in ruste groet een Amerikaan die naar het toiletgebouw wandelt. Niemand heeft hier weet van voetbal. Louis pakt met de tang een hamburger van het rooster en bekijkt beide zijden.
“Dit worden de beste broodjes van Californië, Nevada en Arizona,” mompelt hij.
Ineens klinkt de stem van Truus uit de camper.
“Andries heeft met 6-0 gewonnen van Leverkusen, hoor ik net.”
Met een woeste zwaai smijt Louis van Gaal de hamburger onder de camper en met een ferme schop, die herinneringen oproept aan de finale van ’95, kiepert hij de barbecue omver.
Opnieuw klinkt het vriendelijke stemgeluid van zijn vrouw uit de kampeerwagen.
“Louis, zijn de hamburgers al klaar?”
“…..”
“Louis?!”