De sterrenhemel van Kah

Pa Modouh Kah lacht zijn tanden bloot als hij de voordeur achter zich sluit. Hij hoort de opwinding achter de deur die naar de huiskamer leidt. De verdediger van Roda JC hangt haastig zijn jas aan een haakje en werpt zijn sleutels in het schaaltje op de gangkast. In de spiegel aan de wand checkt Kah zijn blouse en zijn jasje. De wedstrijd gloeit na in zijn hoofd.
“Net als Van Basten,” mompelt hij.
Een groot gejuich gaat op als hij met een zwaai de huiskamerdeur opent. In het midden staat een grote tafel met Afrikaanse lekkernijen. Eromheen staan zeker 30 personen. Kah kent ze allemaal, familieleden, vrienden, bekenden. Iedereen staat met de ogen gericht op het grote televisiescherm aan de wand. Met zijn clubkostuum valt Kah uit de toon. Alle aanwezigen dragen een Afrikaans gewaad in bonte kleuren, de vrouwen met een bijpassende doek om het opgestoken haar gebonden.
“Kijk dan!” schreeuwt een grote donkere jongen met de afstandsbediening in de hand. Hij richt op de recorder. Voor de zevende keer die avond zien ze dat de man des huizes met een omhaal de bal hard in de bovenhoek jaagt. Een Afrikaans feest barst los in een buitenwijk van Limburg. Armen gaan wild zwaaiend de lucht in, de vrouwen zetten een gospel in. Dansend op het ritme bewegen de mannen naar de goalgetter. Voor de tweede keer die avond schudt Pah Modouh Kah handen vanwege zijn voltreffer tegen VVV.
De twaalfde herhaling van het doelpunt draait als Kah zich een weg door de feestende menigte baant richting de tuindeuren. Een negerin met de lengte van een voorstopper zet opnieuw een gospel in. Ze sluit haar ogen en gooit haar hoofd in de nek. De armen zwaaien door de lucht.
Pa Modouh Kah schuift de tuindeur achter zich en zet enkele stappen richting de tuin. Dan legt ook Kah zijn hoofd in de nek, maar zijn ogen blijven open. Hij staart naar de heldere sterrenhemel. Hij ziet meteen de formaties. De Grote Beer, daar Orion. Op dezelfde plek hadden Kah en zijn vriendin talloze keren naar de hemel gekeken. Dan haalden ze herinneringen op over hun leven in Noorwegen en nog eerder, in Gambia. De vriendin van Kah verongelukte in het voorjaar van 2005. Ze wachtten samen in de auto voor een controle op een donkere weg in België. Een achterop komende auto merkte de file te laat op. De klap was hard. Sinds die avond stond Kah niet meer op zijn tuinterras.
Achter hem klinkt het gedempte geluid van het feest in de huiskamer.
“Heb je het gezien?”, fluistert hij naar boven.