The Special One

Het vijfde wordt geleid door Mourinho. Wekelijks staat een aantrekkelijke man met een zorgvuldig ongeschoren baard en zonnebril bovenop het hoofd voor onze dug-out te wijzen waar de bal naar toe moet. Het is R. Drie seizoenen geleden stond hij nog in ons midden en roste als voorstopper onvermoeibaar alle ballen over de afrastering, maar een nare beenbreuk maakte een einde aan zijn actieve voetballeven. Doordat R. vervolgens op zondagochtenden wezenloos naar het plafond staarde, was er voor hem maar één optie: terugkomen als coach. Schoorvoetend meldde R. zich op een zondag als het hulpje van H., onze trouwe speler/leider/vlagger/invuller-van-het wedstrijdformulier/mailverstuurder-met-juiste-vertrektijden-ook-als-de-klok-wordt-verzet.
Sindsdien is er veel gebeurd. R. merkt dat hij veel van zijn energie in het coachen kwijt kan. Tactische besprekingen zijn een happening geworden, het vullen van de waterzak heeft structuur gekregen. En verhip, nadat we na twee wissels van R. een wedstrijd wisten te kantelen, valt het vijfde eensgezind stil als R. in de rust het woord neemt.
Ook aan zijn verschijningsvorm langs de lijn is het zien: daar staat een jonge trainer in ontwikkeling. De witte trainingsbroek die eerder nog de indruk van een verdwaalde hip-hopper wekte, is vervangen door een meer modieuze snit. De gelijkenis met de Portugese trainer van Real Madrid is inmiddels volkomen: het maakt niet meer uit óf hij voor de dug-out staat te wijzen, áls hij maar staat te wijzen. Het werkt als een gesel op de tegenstander die, geïmponeerd door het uiterlijke vertoon, verslagen terugdeinst. Het vijfde van Bladella heeft een twaalfde man langs de lijn.
Tenminste, tot vandaag.
We speelden de topper tegen het zesde van Reusel Sport. Ondanks een gedegen wedstrijdvoorbereiding van R., liepen we tegen een 2-0 nederlaag aan. Na afloop verzamelden alle teams van de twaalf-uur-wedstrijden zich bij het kleedlokalencomplex. In een poging naast autoriteit ook gevoel voor fair-play te hebben, tikte onze coach een Reusel Sport-speler met aanvoerdersband aan.
“Hé aanvoerder, goede wedstrijd jongen, gefeliciteerd met de winst.”
Geschrokken draaide de speler zich om. Hij keek recht in het gelaat van onze fraai gesoigneerde coach die, geheel niet op de hoogte van zijn vergissing, er nog een vette knipoog achteraan zond. Het in drie seizoenen zo zorgzaam opgebouwde imago van R. werd in één zin verbrijzeld.
“Winst? Man, we zijn net van de mat gespeeld door Woensel 8!”
Het lachen verstomde pas onder de douche. Volgende week zondag uit naar Oirschot. Coach R. kan weer opnieuw beginnen.