Dag 48

Geachte meneer Rutte,

U heeft het vast druk. Kwetsbare mensen hebben uw aandacht nodig. Ik voel me inmiddels kwetsbaar. Daarom heb ik voor u een vraag.
Ik woon met drie jongens. Zeven weken zitten ze nu thuis. Ze deden hun schooltaken, hielpen mee in huis. Toch zit er een grens aan de rek van het elastiek.
De grootste schrijft sinds de schoolsluiting verhaaltjes. Over belevenissen in het gezin, over het eten of over mijn nieuwe wandelschoenen. Dat is mijn hobby, wandelen. Maar mensen kijken me inmiddels na en wijzen op mijn kistjes. Fietsers stappen af en willen even voelen. Aan wandelen kom ik niet meer toe.
Dan maar in huis aan de slag. Maar achter mijn dweil vallen de broodkruimels weer op de vloer, vieze onderbroeken blijven liggen in de badkamer, sokken onder het bed.
Een andere hobby is puzzelen, vergeet het maar. Ze rennen om de tafel als Tom en Jerry. Zonder reden. Kussens vliegen door de huiskamer.
Kent u het boek ‘Lord of the flies’? Schipbreukelingen spoelen aan op een eiland. Wanhoop en eenzaamheid pellen langzaam de beschaving af. Aan het eind willen ze elkaar als wilden lynchen, maar een toevallig passerend schip redt hen van de ondergang.
Meneer Rutte, zou u ons passerend schip willen zijn en onze kinderen van het eiland willen halen door naast de basisscholen óók de deuren van de middelbare scholen te openen?
Namens vele moeders: dank u.

Met vriendelijke groet,

Mijn vriendin