Jongste is niet zo trendgevoelig. Tot een paar dagen geleden. Nadat een strakke zijscheiding en veel brilcrème al twee seizoenen het straatbeeld in de Rotterdamse binnenstad (en ver daarbuiten) bepaalden, kwam hij nu ook thuis met een Pellè-kapsel.
Jongste leefde altijd bij het adagium snel en handig. Wat zijn hoofdhaar betreft kwam dat neer op het koesteren van lange manen die eigenzinnig alle kanten op piekten, zeg maar coupe Milko Djurovski. Ik had dan ook even tijd nodig toen hij ineens voor me stond met een strak gebeiteld hoofd.
"Eh, ... ja, ... eh, ... best mooi. Hoe dat zo?" stamelde ik.
"De kapster vroeg of ik Gratsiejano wilde en ik zei okay."
Jongste beschermde zijn nieuwe imago met opvallend veel aandacht. Of hij de tv op een ander kanaal switchte of een pot Nutella uit de kast pakte: elke handeling werd gevolgd door een onderzoekende hand die testte of de gel de zorgvuldig gebeeldhouwde lok nog wel in het gareel hield.
De teleurstelling was dan ook onpeilbaar toen de nacht zijn strakke hoofdcreatie vermorzelde. Ontdaan stond hij voor de badkamerspiegel. Het leek nog het meest op een verlaten vogelnestje na een hagelstorm. Zijn moeder moest eraan te pas komen. Met een krachtige hairspray werd de harenwirwar in standje Graziano hersteld.
Toch vond gisteren een nieuwe beproeving plaats. Mij vriendin nam de jongens mee naar een uitverkoop voor kinderkleren. In het kleedhokje trok jongste talloze keren T-shirts en hemden over het hoofd. De Pellè-look bleef echter overeind als Jaap Stam in zijn beste jaren. Bij het verlaten van de winkel droeg jongste in zijn ene hand een grote tas met nieuwe mode. Zijn andere voelde nog eens aan zijn Italiaanse snit.
"Goeie spray, mam!" zei hij triomfantelijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten