zaterdag 26 maart 2011

Goed leven volgens Roy

De Theo Janssen van het vijfde heet Roy. Zo’n strakke voorzet uit stand, waar de spits alleen nog maar tegenaan hoeft te lopen, zien wij elke week. De penseelstreek van de linkspoot van Twente besliste de Europa League-ontmoeting met Zenit. In het geval van het vijfde worden Oirschot Vooruit en SDO ‘39 gek van de voorzetten van Roy.
Het is al bekend sinds zijn tijd in de C1: de bal kleeft aan zijn linkervoet, hij ontwijkt tegenstanders en loert op het moment dat een gouden voorzet verzonden kan worden. Vervolgens laat hij het werk weer over aan de lopers van het elftal. Eigenlijk was Roy toen al voorbestemd om in het vijfde te eindigen.
Graag stap ik bij uitwedstrijden in zijn Golf. Prettige ritjes waarbij de toestand in de wereld met een knipoog doorgenomen wordt. Onlangs, tijdens zo’n genoegzaam tochtje, verklapte Roy dat hij als C-junior geselecteerd werd voor een regionaal elftal. In dat selectieteam speelde hij o.a. met Fernando Derveld. Fernando bleek een geweldige speler te zijn, die serieus werk maakte van zijn talent. Alles ging opzij voor een carrière in het betaalde voetbal. Enkele jaren daarna speelde Derveld zich in het eerste elftal van Willem II. Roy maakte in die jaren andere keuzes. Het lonken naar meisjes was begonnen en gretig ontdekte hij welke geneugten het leven nog meer te bieden had. Eens te meer was Roy duidelijk in een rechte lijn op weg naar het vijfde.
Zondag zag ik, tegen het prachtige decor van de eerste voorjaarszon, weer een magistrale actie van onze linkermiddenvelder. Met de bal aan de voet geplakt ontweek hij alle tegenstanders om het juiste moment te bepalen waarop hij onze spits met een fluwelen voorzet kon bedienen. We wisten het: de rest van de wedstrijd zou Roy tevreden achterover leunen. Zijn dag was weer gemaakt.
Het doel van Fernando Derveld werd niet helemaal bereikt. Hij verkaste naar Haarlem, waar zijn grote doorbraak ook uitbleef. Vervolgens zocht hij het avontuur in Denemarken, bij Esbjerg en Odense BK. Daar vocht hij vele seizoenen verbeten duels uit met voetballers die Frode en Knud heten. Op die momenten leunde Roy tevreden achterover op de bank in zijn zelf verbouwde huis. Zijn linkerbeen rustte uit op de salontafel. Het werk was weer gedaan. Terwijl de grote talenten uit het regionale selectie-elftal van zijn jeugd verdwaalden in een Deens doolhof van mist en regen, legde hij nog een keer voldaan uit aan zijn vriendin hoe hij het vijfde die middag naar de overwinning leidde.
Waar is het in godsnaam fout gegaan met Fernando Derveld?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten