Natuurlijk dook Ed de Goey op in Waalwijk, waar het straatbeeld wordt bepaald door rijtjeshuizen en verkeersdrempels. Een kleine wereld waar inwoners elkaar groeten en je bij het benzinestation spaart voor gratis wijnglazen. Het past hem als een jas. De Goey zweert bij eenvoud. De grootste glamour die aan de oud-doelman kleeft, is de gelijkenis met Lange-Jan-met-de-pet uit de stripverhalen van Appie Happie. Gewoon ballen tegenhouden, zo keepte hij bij Feyenoord, Chelsea en Oranje, hoewel het schot van Branco houdbaar was.
Ed de Goey als keeperstrainer bij RKC, het levert een prachtig beeld op. Op een druilerige dag zwijgzaam dropkicks afvuren op doelman Ohad Levita. Er wordt geen woord gesproken, precies zoals vroeger met Pim Doesburg. Gewoon je werk doen. ‘Lekker schotje, Pim!’ was de grootste verbale uitspatting uit die tijd. Voor Ed geen gekkigheid. Geen spelershome na afloop, maar meteen op de fiets naar huis. Lekker, een bakje koffie op de bank.
De zorgen van de Israëlische doelman zouden de trainingssleur prettig onderbreken.
“Eh, trainer, het lukt niet zo vandaag. Een goede vriend van me is militair. Hij moet vandaag voor het eerst surveilleren op de Gazastrook.”
“Gaza?”, vraagt Ed. Hij trekt zijn neus bedenkelijk omhoog.
“Ja, er zijn weer conflicten met de Palestijnen. Waarschijnlijk loopt hij volgende week op de Westelijke Jordaanoever?”, probeert Levita nog een keer.
“Jordaan?”
Levita ziet het kansloze van zijn missie. “Sorry, trainer, de puzzel is te complex.”
Dan klaart het gezicht van De Goey op.
“Puzzel?! Gewoon met de hoekstukjes beginnen, daarna via de randjes het binnenveld invullen.”
Terwijl Levita onbegrepen terugkeert naar zijn doellijn, maakt de keeperstrainer zich op voor een nieuwe dropkick. Goed advies, denkt Ed, en morgen nog even naar de meubelboulevard. De Goey is toe aan een nieuwe bank.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten